Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].

  1. I. Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.; syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse, Cic. Phil. 1, 9, 22; so, seditiosus et turbulentus civis, id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135: qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset, Quint. 11, 1, 40: seditiosi tribuni plebis, Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.: triumviri seditiosissimi, id. Rep. 1, 19, 31: seditiosissimus quisque, Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.
    Esp. of language: in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat, Cic. Clu. 37, 103: seditiosa atque improba oratio, Caes. B. G. 1, 17: seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces, Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50: seditiosis vocibus regem increpare, Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12: seditiosior contio (Q. Pompeii), Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.: tribunatus L. Saturnini, Suet. Caes. 12.
  2. II. Transf.
        1. a. In gen., quarrelsome: ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc., Cic. Att. 2, 1, 5.
        2. b. Exposed to discord, troubled: seditiosa ac tumultuosa vita, Cic. Inv. 1, 3, 4.
          Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.
          Comp., Tac. H. 5, 12.
          Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.