Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sur-rēpo (subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).

  1. I. Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126: clathris facile, Col. 9, 1, 9: urbis moenia, Hor. S. 2, 6, 100: surrepens lacerta, Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.
    Poet., of inanim. subjects: mediis surrepit vinea muris, advances slowly, Luc. 2, 506: surrepit crinibus umor, Claud. Rapt. Pros. 3, 251: ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis, to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.
  2. II. Trop.: alicui, Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5: blanda quies furtim surrepit ocellis, Ov. F. 3, 19: surrepsit fratribus horror, Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. 1, 1, 71: insinuatio surrepat animis, Quint. 4, 1, 42: dissimulata actio, id. 4, 1, 60: oblivio cibi huic, Plin. 8, 22, 34, § 84: paulatimque et Romae subrepsit appellatio, id. 21, 2, 3, § 5: vitia, Sen. Ep. 90, 5: terror pectora, Sil. 15, 136: nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas, Luc. 2, 391.
    Impers. pass.: ita surrepetur animo judicis, Quint. 4, 5, 20.
    Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.: scandentes in subreptum felium modo, stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40.

sur-rĭpĭo (subr-), rĭpŭi (rŭpŭi, Plaut. Trin. 1, 2, 46; id. Men. 5, 5, 38; v. Ritschl, Proleg. p. xcv.), reptum, 3 (sync. forms: surpite, Hor. S. 2, 3, 283: surpere, Lucr. 2, 314: surpuit, Plaut. Capt. prol. 8; id. ib. 3, 5, 102; 5, 4, 14: surpuerit, id. Trin. 4, 3, 16: surpuerat, Hor. C. 4, 13, 20; perf. subj. surrepsit for surripuerit, Plaut. Mil. 2, 3, 62), v. a. and n. [rapio], to snatch or take away secretly, to withdraw privily, to steal, pilfer, purloin (class.).

  1. I. Lit.: qui vasa ex privato sacro surripuerit, Cic. Inv. 2, 18, 55: ex ejus custodiā filium, id. Dom. 25, 66: libros servus. id. Fam. 13, 77, 3: puerum (servos), Plaut. Capt. prol. 8; cf. surreptus (puer), id. Poen. 4, 2, 80; 5, 2, 98: filius ex patriā, id. ib. 5, 4, 77: sacram coronam Jovis, id. Men. 5, 5, 38: de mille fabae modiis unum, Hor. Ep. 1, 16, 55: mappam praetori surpuit, Mart. 12, 29, 10.
    Of literary theft: qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti, Cic. Brut. 19, 76: Ennium hoc ait Homero surripuisse, Ennio Vergilium, Sen. Ep. 108, 34: non surripiendi causā, sed palam imitandi, id. Suas. 3, 7: surrupuisti te mihi dudum de foro, i. e. you have stolen away from me, Plaut. Men. 3, 2, 26; cf. id. Mil. 2, 3, 62: quae (puella) se surpuerat mihi, Hor. C. 4, 13, 20: unum me surpite morti, id. S. 2, 3, 283.
    Absol.: quare, Si quidvis satis est, perjuras, surripis, aufers Undique? Hor. S. 2, 3, 127.
  2. II. Trop.: virtus, quae nec eripi nec surripi potest, Cic. Par. 6, 3, 51: aut occulte surripi aut impune eripi, id. Verr. 2, 1, 4, § 10: surripiendum aliquid putavi spatii, id. Att. 5, 16, 1: motus quoque surpere debent, Lucr. 2, 314: crimina oculis patris, Ov. H. 11, 66: diem, id. P. 4, 2, 40: tempus quod adhuc subripiebatur, collige et serva, Sen. Ep. 1, 1.