Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. victor, ōris, m. [vinco].

  1. I. In gen., a conqueror, vanquisher, victor.
    1. A. Prop.
      1. 1. Absol.: quod (sc. stipendium) victores victis imponere consuērint, Caes. B. G. 1, 44: multa victori, eorum arbitrio, per quos vicit, etiam invito facienda sunt, Cic. Fam. 4, 9, 3.
      2. 2. With gen.: omnium gentium victor, Cic. Pis. 7, 16: ille exercitus tot divitissimarum gentium victor, Curt. 10, 2, 11: Atheniensium, id. 3, 10, 4; 3, 10, 7; 6, 6, 4; 7, 10, 6.
        Esp., with belli or bellorum: ut meus victor vir belli clueat, Plaut. Am. 2, 2, 15: cujus belli (i. e. cum Antiocho) victor L. Scipio laudem adsumpsit, etc., Cic. Mur. 14, 31: victores bellorum civilium vincere, id. Marcell. 4, 12; Tac. A. 1, 19: Camillus trium simul bellorum victor, Liv. 6, 4, 1: Paulum tanti belli victorem, id. 45, 36, 7; Vell. 2, 55, 2; Stat. Th. 9, 625: Macedones, tot bellorum in Europā victores, Curt. 3, 10, 4; Tac. H. 2, 28; 4, 58; cf.: omnis generis certaminum (Hercules), Vell. 1, 8, 2: pancratii, Plin. 34, 8, 19, § 79.
      3. 3. With abl.: cum civili bello victor iratus respondit, etc., Cic. Tusc. 5, 19, 56: bello civili victores victosque numquam coalescere, Tac. H. 2, 7 Halm (Ritter, belli civilis).
    2. B. Fig. (rare; not in Cic.): animus libidinis et divitiarum victor, master of, Sall. J. 63, 2: victor propositi, successful in, Hor. Ep. 1, 13, 11.
  2. II. Esp.
    1. A. Victor, the Conquering, the Victorious, an epithet of Jupiter, Inscr. Grut. 23, 8 sq.
      Of Hercules, Macr. S. 8, 6.
    2. B. In appos., = vincens, superior.
      1. 1. Prop., victorious, conquering (cf. Zumpt, § 102, n. 2; Madv. § 60, obs. 2).
        1. a. Of living beings: tantum exercitum victorem, Caes. B. G. 7, 20 fin.: pejus victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse, id. ib. 1, 31: galli (aves) victi silere solent, canere victores, Cic. Div. 2, 26, 56: victores Graii, Ov. M. 13, 414: equus, Verg. G. 3, 499: taurus, Luc. 2, 605; cf. Verg. A. 2, 329; 10, 409; 11, 565; Ov. M. 2, 437.
          Esp., with discedo, abeo, redeo, revertor, etc. (= the more freq. superior discedo, etc.): victores victis hostibus legiones reveniunt domum, Plaut. Am. 1, 1, 33: meminerant ad Alesiam magnam se inopiam perpessosmaximarum gentium victores discessisse, Caes. B. C. 3, 47: ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis, Liv. 2, 7, 3; 34, 19, 2: nisi victores se redituros ex hac pugnā jurant, id. 2, 45, 13: victores reverterunt, id. 7, 17, 5; Suet. Aug. 1; 29; Val. Max. 1, 8, 5; 8, 7, 1.
        2. b. With abl.: victor virtute fuisset, Sall. J. 55, 1.
      2. 2. Of things: abstulit has (sc. naves) … Aestus, et obnixum victor detrusit in Austrum, Luc. 9, 334.
    3. B. Meton., of or belonging to a conqueror, triumphal: in curru, Caesar, victore veheris, Ov. Tr. 4, 2, 47.

2. Victor, ōris, m.: S. Aurelius, a Roman historian of the fourth century A.D., Amm. 21, 10, 6.