No entries found. Showing closest matches:
vŏluptābĭlis, e, adj. [voluptas], that causes pleasure or satisfaction, pleasant, agreeable (ante-class. and late Lat.): nuntius, Plaut. Ep. 1, 1, 19; Cypr. Ep. 75, 1.
vŏluptārĭē, adv., v. voluptarius fin.
vŏluptārĭus (post-class. collat. form vŏluptŭārĭus, Capitol. Ver. 2; Mart. Cap. 2, § 144; Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 92), a, um, adj. [voluptas], of or belonging to pleasure or enjoyment, pleasant, agreeable, delightful; devoted to pleasure, sensual, voluptuous: quamquam Stoici communi nomine corporis et animi ἡδονὴν appellant, ego malo laetitiam appellare quasi gestientis animi elationem voluptariam, Cic. Fin. 3, 10, 35: res (with amoenae), Plaut. Mil. 3, 1, 45: locus, id. Poen. 3, 2, 25: possessiones, Cic. Att. 12, 25, 1: gustatus, qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius, susceptible of enjoyment, id. de Or. 3, 25, 99: Epicurus, homo, ut scis, voluptarius, a man devoted to pleasure, a voluptuary, id. Tusc. 2, 7, 18: homines, id. Fin. 5, 25, 74: quem mollem, quem voluptarium dicimus, id. Tusc. 5, 31, 88; Plaut. Rud. prol. 54.
As subst.: voluptarii atque potatores maximi, Plaut. Men. 2, 1, 34; cf.: voluptaria, delicata, mollis disciplina, Cic. Fin. 1, 11, 37: disputationes, concerning sensual enjoyment, id. de Or. 3, 17, 62: secta, Sen. Ot. Sap. 7, 3.
* Adv.: vŏluptārĭē, voluptuously: transactis paucis noctibus, App. M. 3, p. 138.
vŏluptas, ātis (gen. plur. voluptatum and -tium), f. [Gr. ἔλπω, to hope; root ϝελπ-; cf. volo], satisfaction, enjoyment, pleasure, delight (whether sensual or spiritual; syn. oblectamentum).
* vŏluptātīvus, a, um, adj. [voluptas], of or belonging to enjoyment, Fronto Ep. 2, 6 fin.
* vŏluptĭfĭcus, a, um, adj. [voluptasfacio], that causes enjoyment, gives delight: stella Veneris, App. Flor. p. 348, 11.
vŏluptŭārĭus, a, um, v. voluptarius init.
vŏluptŭōsē, adv., v. voluptuosus fin.
vŏluptŭōsus, a, um, adj. [voluptas], full of gratification, enjoyment, pleasure, or delight; agreeable, pleasant, delightful (post-Aug.), Plin. Ep. 3, 19, 2; Quint. Decl. 260.
Sup.: contionator, Hier. adv. Jovin. 1, 4: tempus, Sid. Ep. 2, 9.
Adv.: vŏlup-tŭōsē, with pleasure or delight, Sid. Ep. 5, 20.
Comp., Sid. Ep. 1, 9 med.