Lewis & Short

ĭn-assŭētus, a, um, adj., unaccustomed (poet. and in post-Aug. prose): equi, Ov. F. 4, 450: manus, id. A. A. 1, 300: at vestigia nuda sinusque Cingere, inassuetum, i. e. unusual, Sil. 3, 236: opere inassueto Galliis, Fragm. Or. Claud. ap. Grut. 502, 2, 37.