No entries found. Showing closest matches:
* cŏmĭtābĭlis, e, adj. [comitor], attending, accompanying, Paul. Nol. 10, 298.
cōmĭtas, ātis, f. [comis],
- I. courteousness, kindness, obligingness, friendliness, affability, gentleness (syn.: benignitas, facilitas, humanitas; opp. gravitas and severitas; in good prose; esp. freq. in Cic.): si illius (sc. Catonis) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, Cic. Mur. 31, 66; id. Or. 10, 34; id. Off. 2, 14, 48; id. de Or. 2, 43, 189: Crassus in summā comitate habebat etiam severitatis satis, Scaevolae multā in severitate non deerat tamen comitas, id. Brut. 40, 148; cf. id. Sen. 4, 10: in socios, mansuetudo in hostes, Tac. A. 2, 72; Suet. Aug. 53; 74; 98; Tac. Agr. 16; Plin. Ep. 8, 21, 1: comitas affabilitasque sermonis, Cic. Off. 2, 14, 48 al.
- II. Too great liberality, prodigality, Plaut. Trin. 2, 2, 52; 2, 2, 75; id. Rud. prol. 38; Suet. Oth. 3.
cŏmĭtātensis, e, adj. [comitatus], of or pertaining to the dignity or office of courtiers (v. comes, II. D. and E.; postclass.): munus, Cod. Th. 12, 1, 38: legio, ib. 12, 36, 14: fabrica, i. e. machinatio, a court intrigue, Amm. 18, 4, 2.
1. cŏmĭtātus, a, um, Part. and P. a., from comitor and comito; v. comitor.
2. cŏmĭtātus, ūs, m. [comes].
- I. An escort, an attending multitude, a train, retinue (in sing. and plur.).
- A. In gen. (class.): qui cum uxore veheretur in raedā muliebri et delicato ancillarum puerorumque comitatu, Cic. Mil. 10, 28: magno comitatu ingredi, id. Cat. 3, 2, 6: comitatum optimorum civium desero, id. Att. 8, 3, 2: praedonis improbissimi societas atque comitatus, id. Verr. 2, 5, 21, § 54; id. Fam. 6, 19, 1: Pompeius comitatu equitum triginta ad mare pervenit, Caes. B. C. 3, 96; Quint. 1, 2, 5; 7, 2, 45: iter modico comitatu ingressus est, Suet. Caes. 31; id. Aug. 98 et saep.; Verg. A. 12, 336.
- * 2. Transf., of animals: multo ceterarum volucrum comitatu, Tac. A. 6, 28.
- 3. Of abstr. objects: pruna hordearia appellata a comitatu frugis ejus, i. e. because they ripen at the same time, Plin. 15, 13, 12, § 41; so, virgultorum, id. 17, 23, 35, § 211: quid tanto virtutum comitatu (opus est) si? etc., Cic. Fin. 2, 34, 111; id. Par. 2, 1, 16: utriusque causae, Plin. 18, 29, 69, § 283: ferre impetum vitiorum, tam magno comitatu venientium, Sen. Ep. 7, 6.
- B. In partic., in the time of the empire, an imperial escort, retinue, court, suite, Tac. H. 2, 65; Plin. Pan. 20, 3; Dig. 49, 16, 13; Aus. Ep. 17; Symm. Ep. 8, 9; Aug. Ep. 129: Osthanes exornatus comitatu Alexandri, honored with the right of attendance upon Alexander, Plin. 30, 1, 2, § 8; cf.: deici congressu et comitatu, Tac. A. 13, 46.
- II. A company (without the accessory idea of attendance), a band, troop, crowd, swarm: litterae, quaecumque erant in eo comitatu, etc., Cic. Cat. 3, 3, 6; Caes. B. C. 1, 48; 1, 51; 1, 54; Sall. C. 45, 1; Liv. 28, 22, 4; Suet. Tib. 6 al.
cŏmĭto, āre, 1, v. a. (poet. collat. form of comitor), to accompany, attend, follow: quod si Romanae comitarent castra puellae, Prop. 2, 7, 15; Ov. P. 2, 3, 43; id. M. 14, 259; 13, 55; 8, 692: funera, id. P. 1, 9, 47 (Att. ap. Non. p. 85, 139, is, on account of the corruption of the text, dub.).
- b. Pass.: comitor, āri, Plin. 9, 35, 55, § 110; Just. 30, 2, 4; Ov. Tr. 3, 7, 47; Lucr. 1, 98.
Esp. freq. in part. perf.: cŏmĭtātus, a, um, accompanied, attended: (mulier) alienis viris comitata, Cic. Cael. 14, 34; so with an abl. added, Ov. M. 2, 441; 2, 845; 3, 215; 9, 687; 10, 9; id. Am. 1, 6, 33; Tib. 3, 2, 13; Plin. 21, 11, 38, § 65; Tac. Agr. 40; id. A. 14, 8: trecentis feminarum comitata, Curt. 6, 5, 26; Sen. Hippol. 1; Stat. Achill. 2, 309.
As adj.: quod ex urbe parum comitatus exierit, Cic. Cat. 2, 2, 4; so, bene, id. Phil. 12, 10, 25; Quint. 12, 8, 3; and hence, also, in comp.: puero ut uno esset comitatior, Cic. Tusc. 5, 39, 113; so Plin. 10, 37, 52, § 109; App. Mag. 1, p. 288, 29.