Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

concertātĭo, ōnis, f. [concerto], a strife of words, a disputation, dispute, controversy (several times in Cic.; elsewhere rare): contentiones concertationesque in disputando pertinaces, Cic. Fin. 1, 8, 27; cf.: concertationum plenae disputationes, id. de Or. 1, 43, 194: concertationis studium, id. Div. 1, 30, 62: imitatur disputandi prudentiam concertatio captatioque verborum, a love of disputation (the ἐριστική of the sophists), id. Part. Or. 23, 81: jejuna verborum, id. de Or. 2, 16, 68: magistratuum, id. Sest. 36, 77: sententiarum circa aegros (of the physicians at the sick-bed), Plin. 29, 1, 5, § 11; cf. id. 20, 18, 76, § 200.

* concertātīvus, a, um, adj. [concerto], pertaining to controversy: concertativa accusatio ( = mutua accusatio), a recrimination, countercharge, Gr. ἀντικατηγορία, Auct. ap. Quint. 7, 2, 9.

* concertātor, ōris, m. [concerto], one who contends or vies with another, a rival: concertator Corbulonis: scientiā militiae (corresp. with aemulus), Tac. A. 14, 29.

* concertātōrĭus, a, um, adj. [concerto], pertaining to controversy or disputation, controversial: genus (dicendi), Cic. Brut. 83, 287.