Lewis & Short

cōnexĭo (conn-), ōnis, f. [conecto], t. t.

  1. I. A binding together, close union, etc.: scutorum, armorum (in a testudo), Isid. Orig. 18, 12, 6; Serv. ad Verg. A. 9, 517.
  2. II. Esp.
    1. A. An organic union; cf. Paul. ex Fest. p. 35, 13 Müll.: animae et corporis nostri, Ambros. in Psa. 118, 7, § 7.
    2. B. In philos. lang. (almost confined to Quint.), a conclusion, a logical sequence, Quint. 5, 14, 6; 17; 19; 22 sq.
  3. * III. In gram., a syllable, Charis. p. 1 P.