Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dēsīdĕrābĭlis, e, adj. [desidero], desirable (rare): desiderabilia (anteponantur) iis, quibus facile carere possis, Cic. Top. 18, 69; id. Fin. 1, 16, 53: velut suis vitiis, Liv. 24, 5: princeps, Tac. H. 2, 76: terra, Vulg. Psa. 105, 24; and in the Comp. Suet. Tib. 21.
Sup. does not occur.
* Adv., dēsī-dĕrābĭlĭter, with ardent desire: concupiscere, Aug. Ep. 143, 2.

dēsīdĕrans, antis, v. desidero, P. a. 1.

dēsīdĕranter, adv., eagerly, v. desidero, P. a. 1 fin.

dēsīdĕrātĭo, ōnis, f. [desidero],

  1. I. a desiring, longing for any thing; a missing (rare): voluptatum, * Cic. de Sen. 14, 47; plur. Vitr. 8 praef. fin.
  2. II. The question to be examined: relinquetur desideratio, quid, etc., Vitr. 2, 6, 4.

dēsīdĕrātīvus, a, um, adj. [desidero], in the late gram. lang. desiderative: verba (e. g. esurio, coenaturio, etc.), Aug. p. 2006 P.

dēsīdĕrātus, a, um, v. desidero, P. a. 2.

dēsīdĕrĭum, ii, n. [desidero], a longing, ardent desire or wish, properly for something once possessed; grief, regret for the absence or loss of any thing (for syn. cf.: optio, optatio, cupido, cupiditas, studium, appetitio, voluntas—freq. and class.).

  1. I. Prop.
          1. (α) With gen. object.: te desiderium Athenarum cepisset, Ter. Hec. 1, 2, 13; cf.: me desiderium tenet urbis, Cic. Fam. 2, 11; Hor. Ep. 1, 14, 22; and, locorum, Ov. Tr. 3, 2, 21: rerum earum, Lucr. 3, 901; cf. id. 3, 922; 918: esse in desiderio alicujus, Cic. Fam. 2, 12 fin.: desiderium conjunctissimi viri ferre, id. Lael. 27, 104: Scipionis desiderio moveri, id. ib. 3, 10: tam cari capitis, Hor. Od. 1, 24, 1: defuncti, Suet. Calig. 6 et saep.: desiderio id fieri tuo (for tui), Ter. Heaut. 2, 3, 66; cf.: voluntas, in qua inest aliqua vis desiderii ad sanandum volnus injuriae, Cic. Fam. 15, 4, 14.
          2. (β) Absol.: pectora dura tenet desiderium, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41: alicui esse magno desiderio, Ter. Heaut. 4, 5, 5: explere exspectationem diuturni desiderii, Cic. de Or. 1, 47, 205: quo (desiderio) conficior, id. Or. 10: ex desiderio laborare, id. Fam. 6, 11: facere aliquid cum desiderio, id. Lael. 21, 81: demus hoc desiderio jam pene publico, Quint. 8, 4, 29 et saep. In plur.: desideria alicujus commovere, Cic. Rab. perd. 9, 24; Hor. Od. 4, 5, 15 et saep.
  2. II. Trop., of a person, as the object of longing: nunc desiderium, curaque non levis, Hor. Od. 1, 14, 18: desiderio meo nitenti, Catull. 2, 5; and as a term of endearment: mea lux, meum desideriumvalete, mea desideria, valete, Cic. Fam. 14, 2, 2 fin.; Catull. 2, 5.
  3. III. Transf.
    1. A. Want, need, necessity, in general (rare; not ante-Aug.): cibi potionisque desiderium naturale, Liv. 21, 4 et saep.: pro desiderio corporum, Plin. 11, 50, 111, § 264: desideria scabendi, id. 30, 14, 43, § 127 al.
    2. B. In the time of the empire, a request, petition on the part of inferiors: desideria militum ad Caesarem ferenda, Tac. A. 1, 19; 1, 26; Suet. Aug. 17; Plin. Pan. 79, 6; Dig. 1, 16, 9; 25, 3, 5.
    3. C. Desires, pleasures (late Lat.): servientibus desideriis et voluptatibus, Vulg. Tit. 3, 3: carnis, id. Ephes. 2, 3.

dē-sīdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. considero], to long for, greatly wish for, to desire something not possessed (freq. and class.—for syn. cf.: opto, requiro, expeto, appeto, affecto, cupio, concupisco, aveo, gestio, capto, volo).

  1. I. In gen., with acc.: Dies noctesque me ames, me desideres, Ter. Eun. 1, 2, 113: quam tu filium tuom, tam pater me meus desiderat, Plaut. Capt. 2, 2, 66: natura quid velit, anquirat, desideret, Cic. Lael. 24: nec sitio honores, nec desidero gloriam, id. Q. Fr. 3, 5, 3: dum illa desideramus, ab aliis avertimur, Quint. 10, 6, 7: quid desideremus aut deprecemur, id. 4, 1, 52: nec nunc vires desidero adolescentis non plus quam adolescens tauri aut elephanti desiderabam, Cic. de Sen. 9; Caes. B. C. 3, 74, 2: desiderantem quod satis est, Hor. Od. 3, 1, 25: Sextilem totum mendax desideror, id. Ep. 1, 7, 2 et saep.
          1. (β) With acc. and inf.: me gratiam aps te inire verbis nil desidero, Plaut. Stich. 4, 1, 10: mihi dari haud desidero, id. Merc. 1, 2, 37: quo ullam rem ad se importari desiderent, Caes. B. G. 4, 2.
            With inf. alone: mori, Vulg. Apoc. 9, 6.
          2. (γ) With ab or in: ab Chrysippo nihil magnum desideravi, Cic. Rep. 3, 8; id. Att. 8, 14, 2; Quint. 3, 1, 2 al.: ab milite modestiam et continentiam, Caes. B. G. 7, 52 fin.: in quo (Catone) summam eloquentiam, Cic. Brut. 31, 118; id. Fin. 5, 5, 13; id. Fam. 8, 5, 1; id. Lael. 22, 82; Quint. 7, 2, 55 al.
          3. (δ) Absol.: misere amans desiderat, Plaut. Bacch. 2, 2, 30; id. Mil. 4, 6, 29; Ter. Heaut. 3, 1, 16 al.
    1. B. Of inanimate subjects: desiderarunt te oculi mei, Cic. Planc. 5, 13: nullam virtus aliam mercedem laborum desiderat praeter, etc., id. Arch. 11, 28: ut desiderat laus probationem, sic, etc., Quint. 3, 7, 4 et saep.: desiderant rigari arbores, Plin. 17, 26, 40, § 249.
  2. II. With predominant idea of lacking, wanting, to miss any thing: ex me audies, quid in oratione tua desiderem, Cic. Rep. 2, 38: si non est, nolis esse neque desideres, Plaut. Bacch. 4, 8, 73: quid a peritioribus rei militaris desiderari videbatur, Caes. B. C. 3, 61, 3 et saep.
    Esp. with quominus: praeter quercum Dodonaeam nihil desideramus, quo minus Epirum ipsum possidere videamur, Cic. Att. 2, 4, 5.
    1. B. Meton. (effectus pro causa), to lose something; and more freq. pass., to be missing, to be lost: in eo proelio non amplius CC milites desideravit, Caes. B. C. 3, 99; cf. id. ib. 3, 71: ut nulla navis desideraretur, id. B. G. 5, 23, 3; 7, 11, 8 et saep.: neque quicquam ex fano praeter unum signum desideratum est, Cic. Verr. 2, 4, 44; Vell. 2, 52, 6: ex peditibus triginta, Curt. 3, 29, 27.
    2. C. With the notion of inquiring, searching; to investigate, examine, discuss (rare): sequitur ut morbo laborantibus remedia desiderentur, Col. 9, 13, 1: examina, id. 9, 8, 1.
      Impers.: antequam desideraretur, before the question should be raised, Vitr. 2, 6, 4.
      Hence,
      1. 1. dēsīdĕrans, antis, P. a., in Sup. desiderantissimus, in the later writers for desideratissimus, as a term of endearment, heart’s desire, best beloved: vale, domine dulcissime, desiderantissime, Fronto Ep. 5, 40; M. Aur. ib. 1, 5; L. Aur. Verus, ib. 2, 8; Inscr. Orell. 4644.
        Adv.: dēsīdĕranter, acc. to no. I., with desire, eagerly (late Lat.): appetere, Cassiod. Var. 1, 4.
        Comp.: quanto desiderantius desideras, Fronto Ep. ad Ver. Imp. 13.
      2. 2. dēsīdĕrātus, a, um, P. a., wished for, longed for, welcome (very rare): et veniet desideratus cunctis gentibus, Vulg. Aggaei, 2, 8: blandissima et desideratissimi promissa. Plin. 30, 1, 1, § 2: fratres desideratissimi, Vulg. Philip. 4, 1; and in inscrr. applied to a beloved person: FILIO DESIDERATISSIMO, Inscr. Orell. 5068; id. Grut. 681, 2 al.