Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dis-par, ăris, adj., unlike, dissimilar, different, unequal (freq. and class.; cf.: impar, dissimilis, absimilis).

        1. (α) Absol.: dispares mores disparia studia sequentur, quorum dissimilitudo dissociat amicitias, Cic. Lael. 20, 74: cf. id. Fin. 2, 3, 10: ostendi, parem dignitatem, disparem fortunam in Murena atque in Sulpicio fuisse, id. Mur. 21; cf. id. Planc. 24 fin.; id. Prov. Cons. 7, 17; Caes. B. G. 7, 39; Sall. J. 52, 1 al.: tempora, Cic. N. D. 1, 31, 87; cf. id. Off. 1, 34; 2, 18: proelium, Caes. B. G. 5, 16, 2; cf. certamen, unequal, ill-matched, Ov. Am. 2, 2, 61: habitus animorum, Liv. 30, 28: via dicendi, Quint. 10, 1, 67 et saep.: calami, i. e. unequal, of different lengths, Ov. M. 1, 711; cf. avenae, id. ib. 8, 192: fistula, id. ib. 2, 682; and cicutae, Verg. E. 2, 36.
        2. (β) With dat.: color rebus (opp. par), Lucr. 2, 738: sunt his alii multum dispares, Cic. Off. 1, 30, 109: illa oratio huic, id. de Or. 2, 44: atque discolor matrona meretrici, Hor. Ep. 1, 18, 3 et saep.
        3. (γ) With gen.: quicquam dispar sui atque dissimile, Cic. de Sen. 21, 78: sortis, Sil. 5, 19: animorum, id. 8, 570.

* dispărasco, ĕre, v. n. [dispar], to be unlike, Claud. Mam. Stat. An. 3, 9 med. dub.

dispărātĭo, ōnis, f. [disparo], a separation: procreationis, i. e. a delivery, Vitr. 2, 9: brevis, Amm. 21, 12, 8.

dispargo, v. dispergo.

dis-părĭlis, e, adj., dissimilar, different (very rare): pabulum, Varr. R. R. 2, 11, 4: formae, id. L. L. 9, § 40 Müll.: aspiratio terrarum, * Cic. Div. 1, 36, 79: vites, Col. 3, 2, 17: ictus errantium siderum, Plin. 2, 45, 45, § 216.
Adv.: dispărĭlĭter, differently, etc., Varr. R. R. 1, 6 fin.; id. L. L. 9, § 89 Müll.

dispărĭlĭtas, ātis, f. [disparilis], dissimilarity, difference (ante- and post-class. and very rare): vocis, Varr. L. L. 10, § 36 Müll.: rerum, Gell. praef. § 3: collationis, id. 7, 3, 47.

dispărĭlĭter, adv., differently, dissimilarly, v. disparilis fin.

dis-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to part, separate, divide (rare but class.).

  1. I. In gen.: Juppiter nos per gentes alium alia disparat, Plaut. Rud. prol. 10: (Servius Tullius) seniores a junioribus divisit, eosque ita disparavit, ut, etc., Cic. Rep. 2, 22; * Caes. B. G. 7, 28 fin.: ab Euphrate brevi spatio disparatur, Amm. 14, 3, 3; 14, 8, 4.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: tot sententias in eandem rem, Gell. 11, 11, 4: ab omni turpitudinis labe disparata atque abjuncta divinitas, Arn. 3, p. 105.
    2. B. Esp., in rhet.: disparatum est id, quod ab aliqua re per oppositionem negationis separatur, hoc modo: sapere, non sapere, Cic. Inv. 1, 28, 42; cf. Quint. 5, 11, 31.

dispartĭbĭlis, e, adj. [dispartio], divisible; coupled with demutabilis (late Lat.), Tert. adv. Hermog. 39.

dis-partio and dispartior, v. dispertio.

di-spergo, in late Lat. and sometimes in MSS. of the older authors written di-spargo (cf. aspergo and conspergo), si, sum, 3, v. a., to scatter on all sides, to scatter about, disperse (freq. and class., esp. in the part. perf.).

  1. I. Lit.: per agros passim dispergit corpus, Cic. Poet. N. D. 3, 26, 67; cf. per hypallagen: membrorum collectio dispersa (coupled with dissipare), id. de Imp. Pomp. 9, 22 (but in Lucr. 3, 988, the right reading is: dispessis membris, not dispersis, v. dispando): cur (deus) tam multa pestifera terra marique disperserit? id. Ac. 2, 38, 120: nubes dispergunt venti, Lucr. 5, 254: an tibi jam mavis cerebrum dispergam hic? Ter. Ad. 5, 2, 7; for which: ut cerebro dispergat viam, besprinkle, id. ib. 3, 2, 19: caprae dispergunt se, contra oves so congregant et condensant in locum unum, Varr. R. R. 2, 3, 9; cf.: comites dispersi, Lucr. 4, 576; so the mid.: dispersi, of persons, Cic. Fl. 13, 30; id. Sest. 42, 91; and esp. freq. of soldiers, Caes. B. G. 1, 40, 8; 3, 28, 3; id. B. C. 1, 44, 1; 2, 38, 5 et saep.; Sall. J. 98, 4, et saep.; cf.: dispersi a suis pars cedere, etc., id. ib. 51, 1; and in the verb. fin. act.: quae (duo milia evocatorum) tota acie disperserat, had distributed, Caes. B. C. 3, 88, 4: fimum, Plin. 18, 23, 53, § 193: vitem traducibus dispergere atque disrarare, Col. 5, 6, 36: lactuca dispergitur, set out, i. e. planted, id. 11, 3, 25: color dispergitur omnis, Lucr. 2, 831 (not disperditur, v. Lachm. ad h. l.): ubi brachia et crura inaequaliter dispergit, i. e. moves at random, Cels. 2, 6: Mesopotamia vicatim dispersa, i. e. divided, Plin. 6, 26, 30, § 117: magna pars Judaeae vicis dispergitur, Tac. H. 5, 8 et saep.
    Poet.: aries dispergit saxa (with effundere muros), Luc. 1, 384 Cort.: dispersa capillos, id. 10, 84: quo latior (res) est, in cunctas undique partis Plura modo dispargit et ab se corpora mittit, Lucr. 2, 1135; so with in and acc., id. 1, 309; Caes. B. G. 6, 34, 1; Plin. 11, 37, 89, § 220: tripartitum exercitum plures in manus, Tac. A. 3, 74 al.: aër dispargitur ad partis minutas corporis, Lucr. 4, 895.
  2. II. Trop.: in praesentia tantummodo numeros et modos et partes argumentandi confuse et permixte dispersimus: post descripteex hac copia digeremus, Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 42, 187; 191; Quint. 9, 3, 39: bellum tam longe lateque dispersum, Cic. de Imp. Pomp. 12, 35: in re dispersa atque infinita, Q. Cic. Pet. Cons. 1: plebis vis soluta atque dispersa in multitudine, Sall. J. 41, 6: rumorem, Tac. A. 4, 24: falsos rumores, id. H. 2, 96; and with acc. and inf.: volgus fingendi avidum disperserat accitum in adoptionem, had given out, id. ib. 2, 1: membratim oportebit partis rei gestae dispergere in causam, Cic. Inv. 1, 21, 30: vitam in auras, Verg. A. 11, 617; cf.: partem voti in auras, id. ib. 795.
    Hence, adv. in two forms:
      1. 1. dispersē, dispersedly, here and there (very rare): disperse et diffuse dictae res, Cic. Inv. 1, 52, 98: multis in locis dicta, id. Verr. 2, 4, 52, § 116.
      2. 2. dispersim, Varr. R. R. 1, 1, 7; 3, 2, 13; Suet. Caes. 80.

dis-pertĭo (in many MSS. also dis-partio, Liv. 3, 10, 9; Nep. Eum. 2), īvi or ii, ītum, 4 (arch. inf. pass.: dispertirier, Plaut. Ps. 1, 5, 26), v. a. [partio], to distribute, divide (class.).

  1. I. Lit.: dispertiti viri, dispertiti ordines, Plaut. Am. 1, 1, 65: funditores inter manipulos, Sall. J. 49 fin.: auxiliarios equites tribunis legionum in utrumque latus, id. ib. 46, 7: (conjuratos) municipiis, Cic. Cat. 4, 4, 7: exercitum per oppida, Liv. 29, 1 et saep.: opsonium hic bifariam, Plaut. Aul. 2, 4, 3; cf. id. ib. 2, 5, 5: secundam mensam servis, Nep. Ages. 8, 4: epulas trifariam, in jentacula et prandia, etc., Suet. Vit. 13: pecuniam judicibus, Cic. Clu. 25, 69: dispartiantur patris bona pari ter, Afran. ap. Non. 374, 33: portas et proxuma loca tribunis, to assign as posts to be guarded, Sall. J. 59, 1 et saep.
    Pass., with mid. force: Etiam dispertimini? won’t you part yet? Plaut. Curc. 1, 3, 33.
  2. II. Trop. (mostly in Cic.): ea quae ad mortales pertinent, quadrifariam dispertierim, in homines, in loca, in tempora, in res, Varr. ap. Non. 92, 16; cf. Cic. de Or. 1, 42, 190; 3, 29, 114; id. Brut. 44, 162: Romani homines, qui tempora voluptatis laborisque dispertiunt, id. Mur. 35 fin.: cum aliquo dispertitum officium est in aliqua re, id. Fam. 5, 2: Ceres et Libera, a quibus initia vitae atque victus, hominibus et civitatibus data ac dispertita esse dicuntur, id. Verr. 2, 5, 72: tot in curas dispertiti eorum animi erant, Liv. 22, 7, 10.
    Also deponent form, dis-pertion (-partior), īri: jurisconsulti saepe quod positum est in una cognitione, id in infinita dispertiuntur, Cic. Leg. 2, 19, 47: administrationem inter se, Liv. 3, 10, 9.