Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* dispŭtābĭlis, e, adj. [disputo], that may be disputed, disputable: omnis res in utramque partem, Sen. Ep. 88, 43.

dispŭtātĭo, ōnis, f. [disputo].

  1. * I. A computing, calculating, considering (cf.: commentatio, dissertatio): venire in disputationem, Col. 5, 1 fin.
    Far more freq.,
  2. II. An arguing, reasoning, disputing; and concr., an argument, debate, dispute (cf.: controversia, concertatio, altercatio, contentio, jurgium, rixa), Cic. Fam. 1, 9, 23; id. de Or. 1, 2, 5; id. Ac. 2, 36, 116; id. Lael. 1, 3; id. Rep. 1, 7 et saep.; Caes. B. G. 5, 30, 1; id. B. C. 1, 33, 3; Quint. 3, 6, 80; 7, 2, 14 et saep.

dispŭtātĭuncŭla, ae, f. dim. [disputatio], a short discussion, trivial dispute, Sen. Ep. 117 med.; Gell. 1, 3 fin.

dispŭtātīvus, a, um, adj. [disputo], pertaining to a dispute: intentiones, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 19.
Adv.: dispŭtā-tīve, in the way of discussion or dispute: dicere aliquid, ib. 5, 42.

dispŭtātor, ōris, m. [disputo], a disputer, disputant (rare): subtilis, * Cic. Off. 1, 1, 3: suae artis unumquemque et auctorem et disputatorem optimum esse, Val. Max. 8, 12 init.

* dispŭtātōrĭe, adv. [disputator], in the manner of disputants, Sid. Ep. 9, 9.

dispŭtātrix, īcis, f. [disputator], a female disputant, one given to disputation: etiam virtus erit, Quint. 2, 20, 7; as the Lat. equivalent of διαλεκτική (sc. τέχνη), the art of disputing, id. 12, 2, 13.