No entries found. Showing closest matches:
impŭdens (inp-), entis, adj. [2. in-pudens], without shame, shameless, impudent (freq. and class.; cf.: impudicus, inverecundus): probus improbum (fraudasse dicatur), pudens impudentem, etc., Cic. Rosc. Com. 7, 21: arioli, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 356 Vahl.): statuite exemplum impudenti, date pudori praemium, Plaut. Rud. 3, 2, 6; id. Men. 5, 1, 10: quid illac impudente audacius? id. Am. 2, 2, 186: ut cum impudens fuisset in facto, tum impudentior videretur, si negaret, Cic. Verr. 2, 2, 78, § 191; id. Fam. 5, 12, 3: impudens liqui patrios Penates, Impudens Qrcum moror, Hor. C. 3, 27, 49 sq.
Transf., of things: o hominis impudentem audaciam! Plaut. Men. 5, 1, 13; Ter. Heaut. 2, 3, 72: cum aspicias, os inpudens videtur, id. Eun. 5, 1, 22; 3, 5, 49: mendacium! Cic. Clu. 60, 168: actio, Quint. 11, 1, 29: te quidem edepol nihil est impudentius, Plaut. As. 3, 1, 39: impudentissima oratio, Ter. And. 4, 1, 10: impudentissimum nomen, Cic. Fragm. ap. Non. 327, 6: ante Bibuli impudentissimas litteras, id. Att. 7, 2, 6.
Adv.: impŭdenter, shamelessly, impudently: nimio haec impudenter negas, Plaut. Men. 5, 2, 69; id. Rud. 4, 3, 38; Ter. And. 4, 4, 16; Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; id. Lael. 22, 82; id. Fam. 5, 12, 2 al.
Comp.: batuit, impudenter (dicitur); depsit, multo impudentius, Cic. Fam. 9, 22, 4.
Sup.: ut homo impudentissime mentiretur, Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16.
impŭdenter (inp-), adv., v. impudens fin.
impŭdentĭa (inp-), ae, f. [impudens], shamelessness, impudence (class.): qui illius impudentiam norat et duritudinem, Cato ap. Gell. 17, 2, 20: quis homo te exsuperavit usquam gentium impudentiā? Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 36, 77 (Trag. v. 262 Vahl.); Plaut. Bacch. 1, 2, 52: impudentia atque audacia fretus, Cic. Fl. 15, 35; id. de Or. 1, 38, 172: nam volitare in foro, etc. … cum omnino, quid suum, quid alienum sit, ignoret, insignis est impudentiae, id. ib. 1, 38, 173; Caes. B. C. 3, 20, 3; Cic. Or. 71, 238 fin.: libidinis, Plin 34, 3, 6, § 12.