Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lātrātor, ōris, m. [1. latro], a barker (perh. not ante-Aug.).

  1. I. Lit., poet. for a dog: Molossi, Mart. 12, 1: Anubis (who is represented with the head of a dog), Verg. A. 8, 698; Ov. M. 9, 690.
  2. II. Transf., a bawler, brawler: a viro bono in rabulam latratoremque converti, Quint. 12, 9, 12.

lātrātōrĭus, a, um, adj. [latrator], brawling, noisy: lingua, Isid. Orig. 19, 23, 6.

lātrātus, ūs, m. [1. latro], a barking (not ante-Aug.), Plin. 8, 40, 61, § 142: apros Latratu turbabis agens, Verg. G. 3, 411.
In plur.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. A. 12, 751: latratus edere, Ov. M. 4, 450: latratibus rumpuntur somni, Juv. 6, 415: vasti canis, Col. 7, 12, 3.