No entries found. Showing closest matches:
mansŭēfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; pass. mansŭēfīo, factus, fiĕri [mansuetus-facio], to make tame, to tame (class.).
- I. Lit.: mansuefacimus animalia? indomita nascuntur, Quint. 9, 4, 5: uri assuescere ad homines et mansuefieri, ne parvuli quidem excepti, possunt, grow or become tame, Caes. B. G. 6, 27: arietes feri mansuefacti, Col. 7, 2, 4: tigris mansuefactus, Plin. 8, 17, 25, § 65: grues mansuefactae, id. 10, 23, 30, § 59.
Transf.: aes attritu domitum et consuetudine nitoris veluti mansuefactum, Plin. 34, 9, 20, § 97.
- II. Trop., to make gentle, to soften, civilize, pacify: a quibus (nos) mansuefacti et exculti, *Cic. Tusc. 1, 25, 62: deposita et mansuefacta barbaria, Just. 43, 4, 1: plebem, Liv. 3, 14 fin.: ferum ingenium, Suet. Calig. 11.
mansŭēfactĭo, ōnis, f. [mansuefacio], the taming: bestiarum, Aug. de Nat. et Grat. 15, 16.
mansŭēfactus, a, um, Part., from mansuefacio.
mansŭēfīo, pass., from mansuefacio.
mansŭēs, ŭis, and ētis, adj. [manussuesco],
- I. tamed, tame (ante- and post-class. for mansuetus, v. mansuesco fin.): mansues pro mansueto, dixit Cato in epistola ad filium, Cato ap. Fest. p. 154 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 152, 125 Müll.: leonem facere mansuem, Varr. ap. Non. 483, 9 sq.: mitis et mansues, Gell. 5, 14, 21: scio ferocissimos equos atque truces mansuetos et mansues factos, App. M. 7, 23, p. 198, 8: ursa mansues, id. ib. 11, 7, p. 261, 1.
- II. Trop., mild, soft, gentle: nunc si me matrem mansues misericordia capsit, Att. ap. Non. 483, 11 (Trag. Rel. v. 453 Rib.): reddam ego te ex fera fame mansuetem, Plaut. As. 1, 2, 19; cf. Plin. 8, 9, 9, § 27: nequeone ego ted interdictis facere mansuetem meis? Plaut. As. 3, 1, 1 Ussing.
mansŭesco, sŭēvi, sŭētum, 3, v. inch. a. and n. [manus-suesco; lit., to accustom to the hand; hence],
- I. Act., to tame, to make tame (in the verb. finit. ante- and post-class.; but cf. infra, mansuetus).
- A. Lit.: silvestria animalia, Varr. R. R. 2, 1, 4: tigres, Coripp. Johann. 6, 253: fructus feros, Lucr. 5, 1368; v. Lachm. ad h. l.
- * B. Trop., to render mild, gentle, or peaceable: gentes, Coripp. Johann. 6, 484.
- II. Neutr. ( = mansuetum fieri), to become or grow tame (in the verb. finit. only poet. and in post-Aug. prose).
- A. Lit.: buculi triduo fere mansuescunt, Col. 6, 2, 4: ferae, Luc. 4, 237.
- B. Trop., to grow tame, gentle, mild, soft: nesciaque humanis precibus mansuescere corda, Verg. G. 4, 470: umor, Lucr. 2, 475: tellus, Verg. G. 2, 239: radii, Petr. 122: fera mansuescere jussa, Juv. 11, 104.
Hence, mansŭētus (MASVETA, Inscr. Grut. 688, 2), a, um, P. a., tamed, tame.
- A. Lit.: juvenci diebus paucis erunt mansueti, Varr. R. R. 1, 20, 2: sus, Liv. 35, 49: cum (apes) sint neque mansueti generis, neque feri, Plin. 11, 5, 4, § 12: stabula, i. e. mansuetarum pecudum, Grat. Cyn. 164.
- B. Trop., mild, soft, gentle, quiet, etc. (syn. mitis; opp. ferus): illud quaero, cur tam subito mansuetus in senatu fuerit, cum in edictis tam fuisset ferus, Cic. Phil. 3, 9, 23: amor, Prop. 1, 9, 12: manus, id. 3, 14, 10: malum, Liv. 3, 16: litora, tranquil, not stormy, Prop. 1, 17, 28.
Comp.: ut mitior mansuetiorque fiat, Asellio ap. Prisc. p. 668 P.: nam me jam ab orationibus dijungo fere, referoque ad mansuetiores Musas, Cic. Fam. 1, 9, 23: ira, Ov. Tr. 3, 6, 23.
Sup.: ut mansuetissimus viderer, Cic. de Or. 2, 49, 201: ingenium, Val. Max. 2, 7, 11.
Hence, adv.: mansŭētē (acc. to B.), gently, mildly, calmly, quietly, etc.: clementer, mansuete factum, Cic. Marcell. 3, 9: adeo tum imperio meliori animus mansuete obediens erat, Liv. 3, 29, 3: ferre fortunam, Auct. Her. 4, 52, 65.
Comp.: mansuetius versari, App. M. 9, p. 236, 10.
mansŭētārĭus, ii, m. [mansuetus], a tamer of wild beasts (post-class.), Lampr. Heliog. 21; Firmic. 8, 17.
mansŭētē, adv., v. mansuetus fin.
mansŭēto, āre, v. freq. a. [mansuetus], to make tame, to tame (late Lat. for mansuefacio): mansuetabatur ignis, Vulg. Sap. 16, 18.
mansŭētūdo, ĭnis, f. [mansuetus], tameness.
- I. Lit. (post-class.): elephanti, Just. 15, 4, 19.
- II. Trop.
- A. In gen., mildness, gentleness, clemency (class.): uti clementiā ac mansuetudine in aliquem, Caes. B. G. 2, 14: imperii, Cic. Verr. 2, 5, 44, § 114: morum, id. Off. 2, 9, 32: alterum genus orationis lenitatis et mansuetudinis, id. de Or. 2, 49, 200: animorum, id. Off. 2, 4, 15: hostes, Tac. A. 2, 72.
- B. In partic., in the times of the emperors, a complimentary title used in addressing them: mansuetudo tua, your clemency or your grace, Eutr. praef. ad Valent. Imp.
mansŭētus, a, um, Part. and P. a., v. mansuesco.
mansus, a, um.
- I. Part., from 2. mando.
- II. Part., from maneo.