Lewis & Short

mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. μάρπτω, perh. μορφή], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).

  1. I. Lit.: ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem, Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134: aliquem, to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23: male mulcati clavis ac fustibus repelluntur, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94: mulcato corpore, with bodies bruised, Tac. A. 1, 70: prostratos verberibus, id. ib. 32.
    Of inanimate things: naves, to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.
  2. II. Trop.: scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā, Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

mulcta, mulctātĭcĭus, mulctā-tĭo, mulcto, v. multa, etc.

2. multo (less correctly mulcto), āvi, ātum, 1, v. a. [1. multa], to punish one with any thing; used mostly of judicial punishment (class.; cf.: punio, animadverto): accusatorem multā et poenā multavit, Cic. Balb. 18, 42: vitia hominum atque fraudes damnis, ignominiis, vinculis, verberibus, exsiliis, morte multantur, id. de Or. 1, 43, 194: imperatorem deminutione provinciae, id. Prov. Cons. 15, 38.
With abl. of that with respect to which the punishment is inflicted: populos stipendio, to sentence them to pay, Cic. Balb. 18, 41: exsules bonis, id. Tusc. 5, 37, 106: aliquem pecuniā, to fine in a sum of money, Nep. Pel. 1, 3: agris, Cic. Agr. 2, 13, 34: Antiochum Asiā, id. Sest. 27, 58: sacerdotio, Suet. Caes. 1: publice armis multati privatis copiis juvere militem, Tac. H. 1, 66: poculo multabitur, Plaut. Stich. 5, 4, 43: aliquem votis (like damnare votis), lit., to punish with his vows, i. e. by granting the object of his vows, Naev. ap. Non. 462, 33: cum ab ipsā fortunā videat hujus consilia esse multata, Cic. Rab. Post. 1, 2: boves iniquitate operis (al. mulcare), to torment, Col. 2, 4, 6.
With dat. of the person for whose benefit: Veneri esse multatum, Cic. Verr. 2, 2, 8, § 21 (in Plaut. Stich. 3, 1, 19, Ritschl reads mulcaverit, but this seems to be corrupt; v. Ritschl ad h. l.).