Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

offulcĭo (obf-) (si), tum, 4, v. a. [ob-fulcio], to stop up (Appul.): vulnus spongiā offulciens, App. M. 1, p. 108, 17: multis laciniis offulto vulnere, id. ib. 4, p. 147, 14.

offulgĕo (obf-), si, 2, v. n. [ob-fulgeo], to shine against or upon; to appear (not ante-Aug.).

  1. I. Lit.: continuo nova lux oculis offulsit, Verg. A. 9, 110: dextrum offulsit conatibus omen, Sil. 13, 114: species mei amici, Ps. -Quint. Decl. 9, 7.
  2. II. Trop.: lucrum, Ps. -Quint. Decl. 12, 4: ortus imperii nostri, Cod. Theod. 2, 8, 25.

offundo (obf-), ūdi, ūsum, 3, v. a. [obundo].

  1. I. To pour before or around; to pour out, pour down (class.).
    1. A. Lit.: cibum (avibus), Plaut. As. 1, 3, 64; id. Trin. 4, 3, 84.
      1. 2. Transf., mid., to pour itself out; to spread, extend: ut piscibus aqua, nobis aër crassus offunditur, i. e. surrounds us, Cic. Ac. 2, 25, 81: rubor gravissimis quoque viris offunditur, Sen. Ep. 11, 3: cum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, se confudit, Cic. Univ. 14: asinus offunditur, tumbles down, App. M. p. 144, 23.
    2. B. Trop., to pour or spread out any thing over a person or thing: quasi noctem quandam rebus offundere, Cic. N. D. 1, 3, 6: haec indoctorum animis offusa caligo est, id. Tusc. 5, 2, 6: tamquam si offusa rei publicae sempiterna nox esset, id. Rosc. Am. 32, 91: omnium rerum terrorem oculis et auribus, Liv. 28, 29: caliginem oculis, id. 26, 45: pavorem incompositis, id. 10, 5: errorem alicui, to cause, id. 34, 6: quibus tenebris est offusa hominis cogitatio, Lact. de Ira, 1, 5; id. Inst. 7. 24, 7.
  2. II. To spread over, i. e. to cover a thing with something.
    1. A. Lit.: ut obscuratur et offunditur luce solis lumen lucernae, eclipsed, Cic. Fin. 3, 14, 45: oculi clarissimā in luce tenebris offusi, Val. Max. 2, 7, 6.
    2. B. Trop.: offusus pavore, overcome, Tac. A. 11, 31: Marcellorum meum pectus memoria obfudit, has filled, Cic. Marcell. 4, 10 dub.: non existimare se tantis tenebris offusam esse rem pnblicam, Val. Max. 3, 8, 3; 2, 7, 6.

offuscātĭo (obf-), ōnis, f. [offusco], a darkening, obscuring; only trop., a vilifying, degrading (eccl. Lat.): deorum, Tert. ad Nat. 1, 10; id. Res Carn. 43; Vulg. Ecclus. 41, 24.

offusco (obf-), āre, v. a. [ob-fusco], to darken, obscure; only trop., to vilify, degrade (eccl. Lat.): justitiam, Tert. adv. Marc. 2, 12: aliquem, id. Spect. 22: quoniam offuscata sum, Ambros. in Psa. 118, Serm. 2, § 9.

offūsus (obf-), a, um, Part., from offundo.