Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

obtĭnentĭa, ae, f. [obtineo], a holding fast, possession, Prisc. 1163 P.

ob-tĭnĕo (opt-), tĭnŭi, tentum, 2 (old perf. OPTENVI, fifth Epit. of the Scipios; inf. pass. obtinerier, Plaut. Am. 3, 2, 19; id. Most. 3, 2, 154), v. a. and n. [teneo].

  1. I. Act.
    1. * A. To take hold of, hold: obtine aures, amabo, Plaut. Cas. 3, 5, 16.
    2. B. To hold, have, occupy, possess; to preserve, keep, maintain, etc. (class.).
      1. 1. In gen.: sancte Apollo, qui umbilicum certum terrarum obtines, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115 (Trag. Rel. p. 201 Rib.): suam quisque domum tum obtinebat, Cic. Phil. 2, 19, 48: armis Galliam atque Italiam, Liv. 30, 19: cum imperio Hispaniam citeriorem, to have as his province, to be governor in it, Cic. Fam. 1, 9, 2: Galliam et Italiam, Liv. 30, 19: Africam, Nep. Timol. 2, 4; cf.: ex quā insulā nummus nullus, me obtinente, erogabitur, during my administration, Cic. Att. 5, 21, 7: QVEI AERARIVM PROVINCIAM OBTINEBIT, who will have the administration of the public treasure, Lex Thor. § 20 Rudorff. p. 168; Lex de Scribis ap. Haubold, p. 85: necessitudinem cum publicanis, Cic. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35: vitam et famam, to preserve, id. Rosc. Am. 17, 49: auctoritatem suam, to maintain, id. ib. 48, 139: principatum, Caes. B. G. 1, 3: regnum, id. ib. 1, 7: jus, to assert, maintain, Tac. A. 1, 32: causam, Caes. B. G. 7, 37, 4: noctem insequentem eadem caligo obtinuit, occupied, took up, prevailed during, Liv. 29, 27: quae (fama) plerosque obtinet, Sall. J. 17, 7: proverbii locum obtinet, i. e. is become proverbial, Cic. Tusc. 4, 16, 36: parentis gravitatem, id. Sull. 6, 19: numerum deorum, to be numbered among, id. N. D. 3, 20, 51; so, aliquem numerum, id. Brut. 47, 175; cf. id. Off. 2, 12, 43: summam opinionem m scholis, Quint. 10, 5, 18: admirationem, to be admired, Plin. 34, 2, 2, § 2: patriae nomen, id. 15, 18, 19, § 69: firmitudinem animi, i. e. exhibited, Plaut. As. 2, 2, 54: pontem, would not yield, Liv. 2, 10: silentiam, to maintain, id. 1, 16.
        With inf., to persist in: earumque artem et disciplinam obtineat colere, Plaut. Mil. 2, 2, 30.
      2. 2. In partic., of speech, to assert, maintain, i. e. to show, prove, demonstrate: possumus hoc testequod dicimus, obtinere? Cic. Verr. 2, 3, 71, § 168: duas contrarias sententias, id. Fin. 4, 28, 78: diu pugnare in iis, quae obtinere non possis, Quint. 6, 4, 15: recta apud turpes, id. 3, 8, 38: quaedam (leges) an obtineri possint, id. 2, 4, 39; 6, 1, 7: quod orator praecipue sibi obtinendum intellegit, id. 3, 6, 9 Spald. N. cr. (al. proponendum); cf. id. 12, 10, 53: si defecerint omnia, tum videndum erit, an obtineri possit, ne illud quidem recte factum, id. 5, 13, 24; 2, 5, 18.
    3. C. To get possession of; to gain, acquire, obtain something (syn.: assequor, adipiscor, impetro; class.): quanta instrumenta habeat (homo) ad obtinendam adipiscendamque sapientiam, Cic. Leg. 1, 22, 59: impetrare et obtinere, Gell. 12, 14, 6; Cic. Fam. 1, 8, 5: malas causas semper obtinuit, in optimā concidit, gained, id. Att. 7, 25, 1; cf. id. Rosc. Com. 4, 10: jus suum contra aliquem, id. Quint. 9, 34: Romani si rem obtinuerint, if they gained the victory, Caes. B. G. 7, 85: voluimus quaedam; obtenta non sunt, Cic. Balb. 27, 61: apud eum causam obtinuit, Caes. B. G. 7, 37: aditu regis obtento, Just. 21, 6, 5.
      Hence, to conquer, overcome (eccl. Lat.): melius est ut pugnemus contra eos in campestribus, et obtinebimus eos, Vulg. 3 Reg. 20, 23; 20, 25; id. Judith, 1, 5.
  2. II. Neutr. (cf. teneo, II.), to maintain itself; to hold, prevail, last, stand, continue, obtain (not in Cic.): quod et plures tradidere auctores et fama obtinuit, Liv. 21, 46, 10; cf. with a subject-clause: pro vero antea obtinebat, regna atque imperia Fortunam dono dare, Sall. Rep. Ordin. init.: non ipsos quoque fuisse pastores obtinebit, quod? etc., Varr. R. R. 2, 1, 9: si dissentirent, sententia plurium obtineret, would prevail, Dig. 42, 1, 36: quod merito obtinuit, ib. 2, 4, 4.
    Absol.: obtinuit (sc. consuetudo), Dig. 1, 13, 1.
    With de: quia de intercalando non obtinuerat, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5.
    With ut or ne: his obtinuit, ut praeferretur candidato, Liv. 35, 10; Suet. Claud. 41: obtinuit, ne reus fieret, id. Caes. 23.
    With quin, Suet. Tib. 31.

ob-tingo (opt-), tĭgi, 3, v. a. and n. [tango].

  1. * I. Act., to touch, strike: mustulentus aestus nares obtigit, Plaut. Fragm. ap. Non. 415, 16. (The same fragm., ib. 64, 2, has attigit.)
  2. II. Neutr., to fall to one’s lot (syn.: accidit, evenit, contingit): naufragio res contigit. Nempe ergo haud Fortuna obtigit, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36: nullus est, quoi non invideant rem secundam obtingere, Plaut. Bacch. 3, 6, 14: dies mihi adversus, id. Men. 5, 5, 1: mihi propter te hoc optigit, id. Capt. 3, 5, 88: quod cuique obtigit, id quisque teneat, Cic. Off. 1, 7, 21: mihi obtinget sors, Plaut. Cas. 2, 4, 21; cf.: cum tibi aquaria provincia sorte obtigisset, Cic. Vatin. 5, 12: cum optatissimum nuntium accepissem, te mihi quaestorem obtigisse, id. Fam. 2, 19, 1; id. Div. 2, 17, 38: quam mihi obtigisse dicis σπἀρταν, numquam deseram, id. Att. 1, 20: omnia, quae hominibus forte obtigerunt, Quint. 3, 7, 13: quae (vox, latus, etc.) si modica obtigerunt, possunt ratione ampliari, id. praef. § 27.
    With ut: cum ei (L. Paulo), bellum ut cum rege Perse gereret, obtigisset, it had fallen to his lot, Cic. Div. 1, 46, 103.
      1. 2. Of events, to happen, befall, occur (in this sense accidere, contingere, evenire, etc., are more common): eloquere, ut haec res obtigit de filiā, has happened, taken place, turned out: id quom optigerat, Plaut. Bacch. 3, 3, 20; id. Rud. 4, 6, 7: istuc tibi ex sententiā tuā obtigisse, laetor, Ter. Heaut. 4, 3, 5: hoc confiteor jure Mi obtigisse, id. And. 3, 5, 2: praeter spem, id. Phorm. 2, 1, 9: si quid obtigerit, aequo animo paratoque moriar, if any thing should happen to me, Cic. Cat. 4, 2, 3
        In plur.: exoptata obtingent, Plaut. As. 3, 3, 136.

* ob-tinnĭo, īre, v. n., to tingle: aures illi, App. Mag. p. 305. 6.