Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. prōdīcĭus or -tĭus, a, um, adj. [prodo], treacherous (eccl. Lat.), Tert. ad Nat. 1, 7.

1. prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodo].

  1. I. A discovering, betraying; a discovery, betrayal, treason, treachery (class.): multorum in nos perfidiam, insidias, proditionem notabis, Cic. Fam. 5, 12, 4: amicitiarum proditiones, id. Ac. 2, 9, 27: arcanorum, Plin. 7, 45, 46, § 150: id nefas proditione discussum est, Flor. 3, 18, 9: timor est proditio cogitationis auxiliorum, Vulg. Sap. 17, 11.
  2. II. A putting off, deferring; the right of deferring (ante-class.), Cato ap. Fest. s. v. prodidisse, p. 242 Müll.

2. prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodeo],

  1. I. a going or coming forth, an appearance (post-class.), Sid. Ep. 5, 13.
  2. II. Esp., a sally by a besieged garrison: tempestiva, Amm. 15, 5, 33.

prōdĭtor, ōris, m. [prodo], a betrayer, traitor (class.): cum senatus duces nullos ac pro ducibus proditores haberet, Cic. Sest. 15, 35: proditor patriae, id. Fin. 3, 19, 64; id. Fam. 12, 3, 2: disciplinae, Liv. 2, 59.
Poet., transf.: risus proditor latentis puellae, betraying, treacherous, Hor. C. 1, 9, 21.

prōditrix, īcis, f. [proditor], a female betrayer, a traitress (post-class.): patris, Lact. 1, 10, 9: proditrices numinum, Serv. Verg. E. 8, 30.
Trop.: Fama proditrix, Prud. στεφ. 1, 11.

1. prōdĭtus, a, um, Part., from prodo.

2. prōdĭtus, ūs, m., treachery (late Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 3, 168.