Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

scriptĭto (-pto, Prisc. 825; 1224 P.), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [scribo].

  1. * I. In gen., to write often: in palmarum foliis primo scriptitatum est, Plin. 13, 11, 21, § 69.
  2. II. In partic., to write, compose, etc. (usually with accessory notion of writing at one’s own will, not officially or professionally; cf. Ellendt ad Cic. de Or. 2, p. 220; class.): et haec et si quid aliud ad me scribas velim vel potius scriptites, Cic. Att. 7, 12, 6: M. Bibulus scriptitavit accurate, wrote, composed, id. Brut. 77, 267: multum, id. de Or. 2, 23, 97: nisi diu multumque scriptitarit, id. ib. 1, 33, 152: Graeci quoque ipsi sic initio scriptitarunt, ut noster Cato, used to write, id. ib. 2, 12, 51: (primus Antonius) scriptitasse Othoni credebatur ducem se partibus offerens, Tac. H. 2, 86: ad Primum et Varum media scriptitabat, id. ib. 3, 52: talia sanctissimos homines scriptitasse, Plin. Ep. 5, 3, 3.

scriptor, ōris, m. [scribo], one who writes.

  1. I. In gen. (acc. to scribo, I.), a writer, scribe, secretary (syn. librarius; very rare): addebat etiam, scriptores illos male multatos exisse cum Galbā, Cic. Brut. 22, 88; cf.: scriptor librarius, Hor. A. P. 354: ex ejus (Crassi) scriptore et lectore Diphilo suspicari liceret, Cic. de Or. 1, 30, 136: (Seneca) advocatis scriptoribus pleraque tradidit, quae, etc., Tac. A. 15, 63 fin.; Vulg. Ezech. 9, 2.
  2. II. In partic. (acc. to scribo, II.).
    1. A. One that composes in writing; a writer, composer, author, reporter, narrator, etc. (the ruling signif. of the word; syn. auctor).
          1. (α) With gen.: omnium bonarum artium scriptores atque doctores et legendi et pervolutandi, Cic. de Or. 1, 34, 158: artis, id. ib. 1, 20, 91; id. Inv. 2, 2, 6; Quint. 9, 4, 96: artium, id. 7, 7, 1; 7, 7, 8, prooem. § 3: quam multos scriptores rerum suarum magnus ille Alexander secum habuisse dicitur, Cic. Arch. 10, 24; so, rerum scriptor, an historian, Liv. 21, 1; for which: historiarum, Juv. 7, 99; Plin. 36, 5, 4, § 36: temporum, Treb. Poll. Trig. Tyr. 18: carminum, Quint. 1, 5, 11: tragoediarum, id. 1, 5, 21; 10, 1, 97: veteris comoediae, id. 10, 1, 9: iamborum, id. 10, 1, 9; 10, 1, 59: mimorum, id. 1, 10, 17: Satyrorum, Hor. A. P. 235: Trojani belli, id. Ep. 1, 2, 1 et saep.: tuarum rerum domesticos habes et scriptores et nuntios, reporters, Cic. Fam. 2, 4, 1.
          2. (β) Absol.: omne genus scriptorum, Quint. 1, 4, 4: vetustissimus ille scriptor ac politissimus Lysias, Cic. Or. 9, 29; so of the same, id. Brut. 9, 35: quia provenere ibi (sc. Athenis) scriptorum magna ingenia, etc., Sall. C. 8, 3: utriusque linguae, in Latin and Greek, Gell. praef. § 4; so of an historian: in tantā scriptorum turbā, Liv. praef. § 2 sq.; Mart. 3, 20, 4 al.; Quint. 3, 4, 1: fere scriptores carmine foedo Splendida facta linunt, Hor. Ep. 2, 1, 236; so of poets, id. ib. 2, 1, 62: scriptorum chorus, id. ib. 2, 2, 77: nobilium scriptorum auditor, id. ib. 1, 19, 39; id. A. P. 120; 136; Phaedr. 5, 1, 17 al.
    2. B. Publicists’ and jurid. t. t. (acc. to scribo, II. B.), a drawer up, compiler, draughter of any thing.
      1. 1. Legum (Numa), Cic. Rep. 5, 2, 3: legis, id. Inv. 2, 47, 139.
      2. 2. Alieni testamenti, Suet. Ner. 17.
        Absol., Quint. 7, 2, 53; 7, 6, 11.

scriptōrĭus, a, um, adj. [scribo], of or belonging to writing, writing-: atramentum, Cels. 6, 4 fin.; 8, 4: calamus, id. 5, 28, 12.
Subst.: scriptōrĭum, ii, n., = γραφίον, a metallic style for writing on wax tablets, Isid. 6, 9, 2.