Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

2. sĕcus.

  1. I. Adj. [root seq- or secof sequor, q. v.], only comp. sĕquĭor, us, ōris, inferior, lower, worse (only post-class.; cf. Weissenb. ad Liv. 2, 37, 3): in sequiorem sexum, App. M. 7, p. 192, 7: sexus sequioris fetus, id. ib. 10, p. 249, 33; 8, p. 206, 7: vitae sequioris, Dig. 2, 15, 8, § 11: fortuna sequior, Amm. 18, 6, 6.
  2. II. Adv. (prop., following, later in rank or order, i. e. less than something mentioned before; hence, in gen.), otherwise, differently, not so; and esp. freq. with a negative (per litoten), not otherwise, i. e. even so, just so (opp. always to what is right, correct, or proper, not to what is wrong; cf. Krebs, Antibarb. p. 1056 sq.; for comp. forms, v. I. B. infra).
    1. A. Posit. (freq. and class.; syn. aliter): si illuc, quod volumus, eveniet, gaudebimus: Sin secus, patiemur animis aequis, Plaut. Cas. 2, 6, 25: si bonus est, obnoxius sum: sin secus est, faciam, uti jubes, id. Trin. 4, 3, 57: oratorum genera esse dicuntur tamquam poëtarum. Id secus est, Cic. Opt. Gen. 1, 1; id. Rep. 1, 19, 32; cf. id. Att. 4, 17, 1: (ille est) quem dudum dixi. Hoc si secus reperies, etc., Plaut. Capt. 3, 4, 92: videsne, quod paulo ante secus tibi videbatur, Cic. Rep. 1, 17, 26: magnum mehercule hominem, nemo dicet secus; sed, etc., id. Brut. 85, 293: quod si ita essetad amicitiam esset aptissimus: quod longe secus est, id. Lael. 9, 29: omnia longe secus, id. Part. 5, 15: videtote, quanto secus ego fecerim, Cato ap. Charis, p. 192 P.: nobis aliter videtur: recte secusne, postea, whether rightly or not, right or wrong, Cic. Fin. 3, 13, 44: recte an secus, id. Pis. 28, 68; cf.: honestis an secus amicis uteretur, Tac. A. 13, 6 fin.: pro bene aut secus consulto, for good or ill, Liv. 7, 6; cf.: prout bene ac (al. aut) secus cessit, Plin. Pan. 44, 8: prout opportune proprieque aut secus collocata sunt (verba), Quint. 10, 2, 13: (artes) utiles aut secus, id. 2, 20, 1 et saep.
          1. (β) With quam or atque: secus aetatem agerem, quam illi egissent, Cato ap. Charis, p. 195 P.; Ter. Phorm. 2, 3, 91: ne quid fiat secus quam volumus quamque oportet, Cic. Att. 6, 2, 2: eadem sunt membra in utriusque disputatione, sed paulo secus a me atque ab illo partita, id. de Or. 3, 30, 119.
        1. b. Non (nec) secus or haud secus (the latter not in Cic.), not otherwise, i. e. even so, just so: educavit (eam) magna industria, Quasi si esset ex se nata, non multo secus, Plaut. Cas. prol. 46; cf.: fit obviam Clodio hora fere undecima aut non multo secus, Cic. Mil. 10, 29: quod non multo secus fieret, id. Fam. 4, 9, 2: bibitur, estur, quasi in popinā, haud secus, Plaut. Poen. 4, 2, 13: ita jam quasi canes, haud secus, circumstabant navem, id. Trin. 4, 1, 16: veluti qui anguem pressit, etc. … Haud secus Androgeos visu tremefactus abibat, Verg. A. 2, 382: aequam memento rebus in arduis Servare mentem, non secus in bonis, Hor. C. 2, 3, 2: qualis in arvis movet arma leo, … Haud secus gliscit violentia Turno, Verg. A. 12, 9: nec secus apud principem ad mortem aguntur, Tac. A. 6, 10 et saep.
          With gen.: alaeque et auxilia cohortium neque multo secus in iis virium, Tac. A. 4, 5 fin.
          In negative questions: dedistine ei gladium, qui se occideret? … Quid secus est aut quid interest, dare te argentum, etc., Plaut. Trin. 1, 2, 93.
          1. (β) With ac or quam (the latter not in Cic.: non secus ac = non aliter ac; but: non secus quam = non minus quam, Zumpt ad Cic. Mur. 4, 10; cf. infra): numquam secus Habui illam, ac si ex me esset nata, Ter. Hec. 2, 3, 5: itaque illud quod dixi, non dixi secus ac sentiebam, Cic. de Or. 2, 6, 24; so, non secus ac, id. Mur. 4, 10; id. Planc. 1, 3; id. Fam. 3, 5, 4; Hor. A. P. 149; Ov. M. 15, 180 al.: haud secus ac, Sall. J. 79, 6; Verg. A. 3, 236 al.: accepit ad sese, haud secus quam si ex se simus natae, Plaut. Rud. 2, 3, 79; so, haud secus quam, Liv. 5, 36; 5, 41; 8, 8; 8, 9 et saep.; Ov. M. 12, 102 al.; Curt. 3, 2, 1; 8, 1, 21; 8, 11, 17: non secus quam, Ov. M. 2, 727; 12, 480: nec secus quam, Plaut. Am. 5, 1, 26; id. Capt. 2, 2, 23; 2, 3, 68: ne secus quam, Tac. A. 4, 8.
            In the poets freq. non (haud) secus ac, for introducing a comparison: non secus ac patriis acer Roma-nus in armis, etc., Verg. G. 3, 346: non secus ac, id. A. 8, 243; 10, 272; 12, 856; Ov. M. 8, 162: non secus atque, Verg. A. 8, 391: haud secus atque, id. ib. 11, 456; Ov. M. 9, 40; cf. also without ac: non secus in jugis stupet Evias, Hor. C. 3, 25, 8.
      1. 2. Pregn., otherwise than as it should be, or, than is wished, i. e. not well, ill, badly (rare but class.): magna consolatio est, cum recordare, etiam si secus acciderit, te, etc., Cic. Fam. 6, 21, 2: ea ipsa … secus ab eo in me ipsum facta esse, id. Att. 9, 9, 1: cum in alterā re causa nihil esset quin secus judicaret ipse de se, id. Quint. 9, 32: cadere, Tac. A. 2, 80; 6, 22: prius omnia pati decrevit; quam bellum sumere, quia temptatum antea secus cesserat, Sall. J. 20, 5: quod ubi secus procedit, id. ib. 25, 10: Quintus frater purgat se multum per litteras et affirmat nihil a se cuiquam de te secus esse dictum, Cic. Att. 1, 19, 11: loqui de aliquo (just before, irreligiose), Tac. A. 2, 50: scribere de aliquo, Liv. 8, 33, 15: existimare de aliquo, Cic. Clu. 44, 124; id. Fam. 3, 6, 6.
    2. B. Comp. in four forms, which are often confused in MSS. and edd.; sĕquĭus, but with negatives or quo, eo, nihilo, etc., usu. sētĭus, less correctly sē-cĭus; also (ante-class.) sectĭus, Plaut. ap. Gell. 18, 94; id. Trin. 1, 2, 93 Ritschl (v. on the authorities for these forms, Neue, Formenl. 2, 691 sq.): nisi inpediret ingeni inbecillitas Metusque me, quo setius me colligam, so that I cannot (syn.: quo minus), Afran. ap. Charis, p. 195 (Com. Rel. v. 291 Rib.): impedimento est, quo setius lex feratur, Auct. Her. 1, 12, 21: quoniam in eo consistit, melius an sequius terrae mandaverit pater familias pecuniam, Col. 3, 4, 3: invitus, quod sequius sit, de meis civibus loquor, Liv. 2, 37, 3.
        1. b. Non (haud) setius: instat non setius ac rotat ensem, none the less, just as much, Verg. A. 9, 441; so, non setius, id. G. 3, 367: nec setius, id. ib. 2, 277: haud setius, id. A. 7, 781: si servus meus esses, nihilo setius Mihi obsequiosus semper fuisti, no less, just as, Plaut. Capt. 2, 3, 57: nihilo setius, nevertheless, Ter. And. 3, 2, 27; cf. Caes. B. G. 1, 49; so, nihilo setius, id. ib. 4, 17; id. B. C. 3, 26; Suet. Vesp. 6; Nep. Con. 2, 4; cf.: nihilo tamen setius, Caes. B. G. 5, 4; 5, 7: tamen nihilo setius, Nep. Att. 22, 3: nec hōc setius, Lucr. 6, 315: nec eo setius, Suet. Caes. 8; id. Ner. 24; 42; id. Vit. 10; id. Dom. 12; id. Gram. 20; Nep. Milt. 2, 3: nec tamen eo setius, Suet. Dom. 2.
          1. (β) With quam: haec nihilo mihi esse videntur sectius quam somnia, Plaut. Men. 5, 7, 57.
            In negative questions: quid fecimus? quid diximus tibi sequius quam velles? Plaut. Aul. 3, 2, 22.
      1. 2. Pregn. (v. supra, I. A. 2.), ill, badly: sed memet moror, cum hoc ago setius, Plaut. Cist. 4, 2, 24: sin, id quod non spero, ratio talis sequius ceciderit, Afran. ap. Charis. p. 195 P. (Com. Rel. p. 291 Rib.): vereor ne homines de me sequius loquantur, Sen. Ben. 6, 42, 2.
  3. III. Prep. with acc. (anteclass. and late Lat.), by, beside, along, on: id quod vulgus usurpat Secus illum sedi, hoc est secundum illum, et novum et sordidum est, Charis. p. 61 P.: dextra sinistra foramina utrimque secus laminas, Cato, R. R. 21, 2: ut quae secus mare essent locis regnaret, Enn. ap. Lact. 1, 11, 34: SECVS VIAM, Inscr. Orell. 3688 (but in Quint. 8, 2, 20; Plin. 24, 15, 85, § 135, the best MSS. have secundum): SECVS CONIVGEM, Inscr. Grut. 806, 5: secus viam, Vulg. Tob. 11, 5: secus mare, id. Matt. 13, 1 et saep.
    1. B. Transf., according to, in proportion to: SECVS MERITA EIVS, Inscr. Orell. 7170.
      1. 3. Affixed to a pron., = side: altrinsecus, on the other side: utrinsecus, on both sides: circumsecus, on all sides, round about.

sĕcūtor (sĕquūtor), ōris, m. [sequor], one that follows another, a follower.

  1. I. In gen., an attendant (post-class.): acerrimum relinquens uxori secutorem, App. M. 9, p. 224, 41; 4, p. 148, 17: TRIBVNI, Inscr. Orell. 3516 and 3517.
    As an appellation of Mars (with Comes), App. M. 7, p. 192, 30.
  2. II. In partic., a pursuer, a kind of light-armed gladiator who fought with the retiarii (pursuing them), Juv. 8, 210 (et Schol. ad loc.); Inscr. Orell. 2571; 2572; 2583; Suet. Calig. 30; cf. Isid. Orig. 18, 55; and Friedlaender in Neues Rhein. Mus. 10, p. 585.

sĕquācĭtas, ātis, f [sequor], a facility in following, a disposilion to follow, sequaciousness, sequacity (late Lat.): saltuosa scribarum, Sid. Ep. 9, 9 med.: pigra, id. ib. 4, 11.

sĕquācĭter, adv., v. sequax fin.

Sēquăna, ae, f., one of the principal rivers of Gallia Celtica, the Seine, Caes. B. G. 1, 1; 7, 57; 7, 58; Mel. 3, 2, 4; masc., Plin. 4, 17, 31, § 105.
Hence,

    1. 1. Sēquă-ni, ōrum, m., the dwellers on the Sequana, Caes. B. G. 1, 1; 1, 2; 1, 9; 1, 10; 1, 31; 1, 35; 1, 44; 4, 10; 6, 12; 7, 66; Cic. Att. 1, 19, 2.
    2. 2. Sēquănus, a, um, adj., of or belonging to the Sequani: gens, Luc. 1, 425: ager, Plin. 14, 1, 3, § 18.
    3. 3. Sēquănī-cus, a, um, adj., of the Sequani: textrix. Mart. 4, 19, 1.

sĕquax, ācis, adj. [sequor], following or seeking after, pursuing, sequacious (poet.; a favorite word of Vergil).

  1. I. Lit.: Medea, Prop. 4 (5), 5, 41: (Arcadas) Latio dare terga sequaci, pursuing, Verg. A. 10, 365: cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt, hunting after, eager for it, id. G. 2, 374 Wagn. N. cr. (cf.: cytisum sequitur lasciva capella, id. E. 2, 64): flammae, darting, lambent, id. A. 8, 432: hederae, clinging, winding, Pers. prol. 6: fumi, piercing, penetrating, Verg. G. 4, 230: Maleae undae, pursuing, id. A. 5, 193: quae (chelys) saxa sequacia flectens, Sid. Carm. 16, 3 (for which: saxa sequentia, Ov. M. 11, 2): oculi, following, Stat. Th. 3, 500; so Calp. Ecl. 1, 31: ensis, following speedily, rapidly moving, Val. Fl. 7, 619.
    As subst.: sĕquax, ācis, m., an attendant, follower: Bacchi Venerisque, Manil. 5, 143; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 23; 1, 13.
    1. B. In partic., of materials, in working, yielding, pliable, ductile, flexible: trabes, Val. Fl. 1, 124: bituminum sequax ac lenta natura, Plin. 7, 15, 13, § 65: natura cornus, id. 11, 37, 45, § 127: lentitia salicis ad vincturas, id. 16, 37, 68, § 174 et saep.
      Comp.: nec est alia nunc materia sequacior (vitro), Plin. 36, 26, 67, § 198: flexibiles quamcumque in partem ducimur a principe, atque ut ita dicam, sequaces sumus, Plin. Pan. 45, 5.
  2. II. Trop., following, pursuing: naturas hominum varias moresque sequaces, following them, Lucr. 3, 315: metus hominum curaeque sequaces, pursuing them, id. 2, 47: scabies sequax malum, Grat. Cyn. 411.
    1. B. Following, tractable: imbueret novas artes sensusque sequaces, Aus. Idyll. 5, 3; so, discipuli, Pacat. Pan. Theod. 15.
      Hence, adv.: sĕquācĭter, of course, consequently, Arn. 2, 49; 2, 75; Aug. Doctr. Christ. 2, 22; id. de Musica, 4, 10.

sĕquēla or sĕquella, ae, f. [sequor] (postAug.).

  1. I. Lit., that which follows, a follower: lixas calonesque et omnis generis sequelas, Front. Strat. 2, 4, 8: jumenta, quorum sequela erat equuleus, Dig. 47, 2, 4, § 15: petrae aquatilis sequela, i. e. the water that followed and flowed from the rock. Tert. Patient. 5 fin.
  2. II. Trop., a result, consequence, sequel: ea (incommoda) non per naturam, sed per sequelas quasdam necessarias facta dicit, Gell. 6, 1, 9: immortalitas non sequela naturae, sed merces praemiumque virtutis est, Lact. 7, 5 med.: morborum (mors), id. Opif. Dei, 4: abruptae unitatis, Tert. Carn. Chr. 20.

sĕquens, entis, Part. and subst., from sequor.

sĕquentĭa, ae, f. [sequor], that which follows, the sequence, context, Boëth. Inst. Arith. 1, 10; plur., id. ib. 1, 23; Front. Aquaed. 34 (dub.; al. consequentiae).

sĕquester, tris (orig. form sequester, tri. ante- and post-class., and in the poets), m. [sequor], jurid. t. t.,

  1. I. a depositary, trustee, into whose hands the thing contested was placed until the dispute was settled: sequester dicitur, apud quem plures eandem rem, de quă controversia est, deposuerunt, Dig. 50, 16, 110: nunc ut apud sequestrum vidulum posivimus, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 898 P.; Dig. 16, 3, 33: tu istunc hodie non feres, nisi das sequestrum aut arbitrum, Quoius haec res arbitratu fiat, Plaut. Rud. 4, 3, 65: jam sequestri placebant, Petr. 14, 4: cum sequestro recte agetur depositi sequestrariā actione, Dig. 16, 3, 12; cf.: in sequestrum depositi actio competit; si tamen cum sequestro convenit, ut, etc., ib. 16, 3, 5.
    Subst.: sĕ-questrum, i (rarely sĕquestre, is), n., the deposit of a subject of dispute with a third person: vitulum hic apponite: ego servabo quasi sequestro detis: neutri reddibo, donicum res judicata erit haec, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 692 P.: sequestro data, id. Merc. 4, 3, 36: sequestro ponere: quod apud sequestrem depositum erat, sequestro positum per adverbium dicebant, Gell. 20, 11, 5: aut ad arbitrum redditur aut sequestro ponitur, Plaut. Rud. 4, 3, 79; and in later jurid. Lat.: in sequestro deponere (aliquid), to put in sequestration, Dig. 16, 3, 6.
    Form sequestre: pecuniam sequestre ponere, Dig. 16, 3, 33: in sequestri deponere, Ps.-Ascon. ad Cic. Verr. 1, 12.
  2. II. Transf.
    1. A. In cases of bribery of judges, electors, etc., an agent or go-between, with whom the money promised was deposited (so always in Cic.; cf. internuntius): aut sequestres aut interpretes corrumpendi judicii, Cic. Verr. 1, 12, 36; so (with interpres) id. ib. 2, 2, 44, § 108; Quint. 12, 8, 4: venditor et corruptor et sequester, Cic. Planc. 16, 38; 19, 48: aliquo sequestre in indice corrumpendo uti, id. Clu. 8, 25; 26, 72: adulter, impudicus, sequester, convicium est, non accusatio, id. Cael. 13, 30: candidatus per sequestrem agit, Sen. Ep. 118, 3: gregarii, Amm. 15, 5, 31.
    2. B. After the Aug. period, a mediator.
      1. 1. Lit.: Menenius Agrippa, qui inter patres et plebem publicae gratiae sequester fuit, Sen. Cons. ad Helv. 12, 4: pacis, Sil. 6, 347; Luc. 10, 472: ego sequester et medius fui, Vulg. Deut. 5, 5.
        In this sense also a fem. form, sĕquestra, ae, a mediatress: ubi nunc fidei pacisque sequestra Mater eras? Stat. Th. 7, 542: anus quaedam stupri sequestra et adulterorum internuntia, App. M. 9, p. 224, 1; and, in apposition: bis senos pepigere dies et pace sequestrā Per silvas Teucri mixtique impune Latini Erravere jugis, i. e. under the protection of the truce, Verg. A. 11, 133; so, pace sequestrā, Stat. Th. 2, 425.
      2. * 2. Trop., a means of negotiating, i. e. price, etc.: qui suam pudicitiam sequestrem perjurii fieri passi sunt, Val. Max. 9, 1, 7.

sĕquestra, ae, v. sequester, II. B. 1.

sĕquestrārĭus, a, um, adj. [sequester, I.], of or belonging to sequestration: actio, i. e. in which the thing contested is deposited in the hands of a third party, Dig. 16, 3, 12; 4, 3, 9.

sĕquestrātĭo, ōnis, f. [sequestro],

  1. I. a depositing in the hands of a third party, a sequestration, Cod. Th. 2, 28, 1.
  2. II. In gen., a separation, Cassiod. Var. 9, 24; id. Complex. 1; Alcim. Ep. 14.

sĕquestrātor, ōris, m. [sequestro], one that hinders or impedes (late Lat.): officiorum familiarium (dolor), Symm. Ep. 8, 53.

sĕquestrātōrĭum, ii, n. [sequestro], a depository, a place where any thing is laid up for safe-keeping (late Lat.): terra seminibus, Tert. Res. Carn. 52 fin.

sĕquestro, āvi, ātum, 1, v. a. [sequester] (late Lat. for sequestro do or pono; v. sequester, I.).

  1. I. Lit., to give up for safekeeping, to surrender: hominis tibi (sc. terrae) membra sequestro, Prud. Cath. 10, 133: corpora sepulturae, Tert. Res. Carn. 27 med.
  2. II. Transf., to remove, separate from any thing: causam motūs ab eo, quod movetur, Macr. Somn. Scip. 2, 14: se a rerum publicarum actibus, id. ib. 1, 8 med.: omni ab infamiā vir sequestrandus, Sid. Ep. 1, 11: sequestratum animal, separated, Veg. 2, 1, 5: sequestrata verecundia, laid aside, Macr. S. 7, 11; Vulg. 1 Macc. 11, 34.

sĕquĭor, us, comp. adj., v. secus init.

sĕquĭus, v. secus.

sĕquor, sĕcūtus (also written sequutus; gen. plur. part. sync. sequentūm, Verg. G. 3, 111), 3, v. dep. (act. collat. form sĕquo, acc. to Gell. 18, 9, 8 sq.; and Prisc. p. 799 P.) [Sanscr. sak-, to follow; sakis, friend; Gr. ἕπομαι, ἕπω; cf. Lat. socius], to follow, to come or go after, to follow after, attend.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.
          1. (α) With acc.: i, jam sequor te, mater, Plaut. Aul. 4, 7, 16: neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes, id. Merc. 2, 3, 69 sq.: qui ex urbe amicitiae causā Caesarem secuti, etc., Caes. B. G. 1, 39; 7, 50; Hor. S. 1, 6, 108: ne sequerer moechas, id. ib. 1, 4, 113: vallem, Liv. 32, 6, 5: pars pressa sequuntur Signa pedum, Ov. M. 8, 332: vestigia alicujus, id. ib. 4, 514; 9, 639; 10, 710 et saep.
          2. (β) Absol. (so most freq. in Plaut.): abi prae, jam ego sequar, Plaut. Am. 1, 3, 46; Ter. Eun. 5, 2, 69: Di. Sequere intro. Pa. Sequor, Plaut. As. 4, 1, 64; 5, 2, 90; id. Aul. 2, 5, 23 et saep.: quisnam est, qui sequitur procul? id. Poen. 3, 3, 6: funus interim procedit: sequimur: ad sepulcrum venimus, Ter. And. 1, 1, 101: curriculo sequi, Plaut. Ep. 1, 1, 12: Helvetii cum omnibus suis carris secuti, Caes. B. G. 1, 24: si nemo sequatur, tamen, etc., id. ib. 1, 40 fin.: servi sequentes, Hor. S. 1, 6, 78: hos falcati currus sequebantur, Curt. 4, 12, 6: hos aliae gentes sequebantur, id. 4, 12, 9.
        1. b. Of things: magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit, Hirt. B. G. 8, 14: neque Ulla (arbor) brevem dominum sequetur, Hor. C. 2, 14, 24: zonā bene te secutā, id. ib. 3, 27, 59.
    2. B. In partic.
      1. 1. To follow in a hostile manner; to chase, pursue: hostes sequitur, Caes. B. G. 1, 22 fin.: hostem, Ov. M. 13, 548: fugacem, Hor. S. 2, 7, 115: feras, Ov. M. 2, 498: nudo genitas Pandione ferro, id. ib. 6, 666; cf.: hostem pilo, Tac. H. 4, 29 fin.
        Absol.:
        finem sequendi facere, Caes. B. G. 7, 47; 7, 68 Oud. N. cr.
      2. 2. To follow in time or order; to succeed, come after (esp. freq. in part. pres.): aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 Vahl.): sequens annus, Hirt. B. G. 8, 50: sequente anno, Plin. 10, 62, 82, § 170: secuto die, id. 13, 22, 43, § 126: secuta aetas, id. 6, 23, 26, § 101: sequenti senatu, Plin. Ep. 6, 5, 1: secuturo Phoebo, Luc. 2, 528: sequitur hunc annum nobilis clade Romanā Caudinā pax, Liv. 9, 1 et saep.: ne secutis quidem diebus Claudius ullius humani affectūs signa dedit, Tac. A. 11, 38: Africanus sequens, i. e. minor, Plin. 7, 59, 59, § 211.
          1. (β) With the notion of cause implied, to follow, result, ensue: ut male posuimus initia, sic cetera sequentur, Cic. Att. 10, 18, 2: increpuit; sequitur clamor, Verg. A. 9, 504: tonitrum secuti nimbi, Ov. M. 14, 542: lacrimae sunt verba secutae, id. ib. 9, 780: nisi forte sic loqui paenitet, Quā tempestate Paris Helenam et quae sequuntur, and so on, and so forth, Cic. Or. 49, 164; id. Tusc. 3, 18, 42; 3, 19, 44.
      3. 3. Of a possession or inheritance, to follow, i. e. to fall to the share of any one: ut belli praeda Romanos, ager urbesque captae Aetolos sequerentur, Liv. 33, 13, 10: ut victorem res sequeretur, id. 28, 21, 5: si quis mortuos est Arpinatis, ejus heredem sacra non secuntur, Cato ap. Prisc. p. 629 P.
        Abbreviated on monuments, H. M. H. N. S.: heredem monumentum, Hor. S. 1, 8, 13: heredem possessio, Plin. 9, 35, 60, § 124: quo minus gloriam petebat, eo magis illum sequebatur, Sall. C. 54 fin.; v. Fabri ad h. l.; and cf.: sequi gloria, non appeti debet, Plin. Ep. 1, 8, 14.
      4. 4. To go towards or to a place: Formias nunc sequimur, Cic. Att. 10, 18, 2: Epirum, Cyzicum, id. ib. 3, 16; Caes. B. C. 3, 49: Italiam, Verg. A. 4, 361; 4, 381; 5, 629: Itala regna, Ov. H. 7, 10; id. F. 6, 109; Val. Fl. 1, 3.
      5. 5. Pregn., to follow the hand in plucking or pulling; to come off or away, come out; to come easily, come of itself: herbae dum tenerae sunt vellendae: aridae factae celerius rumpuntur quam sequuntur, Varr. R. R. 1, 47; cf.: oratio mollis et tenera et ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas, Cic. Or. 16, 52; and: nihil est tam tenerum neque tam flexibile neque quod tam facile sequatur quocumque ducas, quam oratio, id. de Or. 3, 45, 176: ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Si te fata vocant, Verg. A. 6, 146: cum scrutantes, quae vellant, telum non sequitur, Liv. 38, 21, 11 Weissenb. ad loc.: jamque secuta manum nullo cogente sagitta Excidit, Verg. A. 12, 423; Anthol. Lat. 1, 172, 113: trahit ille manu sine custode lignum: Id quoque vix sequitur, Ov. M. 12, 372; cf.: cera mollis sequensque digitos, yielding to, Poët. ap. Plin. Ep. 7, 9, 11.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to follow, succeed, result, ensue (usu. of an immediate consequence; consequor, usu. of one more remote): si verbum sequi volumus, hoc intellegamus necesse est, etc., Cic. Caecin. 17, 49: patrem sequuntur liberi, succeed to the rank or condition of their father, Liv. 4, 4 fin.: quoniam hanc (Caesar) in re publicā viam, quae popularis habetur, secutus est, Cic. Cat. 4, 5, 9: damnatum poenam sequi oportebat, ut igni cremaretur, to befall, Caes. B. G. 1, 4: modo ne summa turpitudo sequatur, should ensue, Cic. Lael. 17, 61: dispares mores disparia studia sequuntur, id. ib. 20, 74: post illas datas litteras secuta est summa contentio de domo, id. Att. 4, 2, 2: post gloriam invidiam sequi. Sall. J. 55, 3: an mediocre discrimen opinionis secuturum ex hac re putatis, Liv. 5, 6, 7.
    2. B. In partic.
      1. 1. To follow (as a leader) an authority, a party, an example, a plan, etc.; to follow in the track of; to comply with, accede to, conform to: sequi naturam, optimam bene vivendi ducem, Cic. Lael. 5, 19; cf. id. ib. 12, 42: sequamur potissimum Polybium nostrum, id. Rep. 2, 14, 27: eorum sectam sequuntur multi mortales, Naev. Bell. Pun. 1, 16; so, sectam, Cic. Fl. 41, 104; id. Sest. 45, 97; Liv. 8, 19, 10 al. (v. secta): Ti. Gracchus regnum occupare conatus esthunc post mortem secuti amici, etc., Cic. Lael. 12, 41: amicum vel bellum patriae inferentem sequi, id. ib. 12, 43: auctoritatem et consilium alicujus, id. Fam. 4, 3, 2; so (with obtemperare voluntati) Caes. B. C. 1, 35: sententiam Scipionis, id. ib. 1, 2: vos vestrumque factum omnia deinceps municipia sunt secuta, have followed, imitated, id. ib. 2, 32: haec qui dicunt, quam rationem sequantur, vides, Cic. Div. 2, 6, 17: novum quoddam et subagreste consilium, id. Rep. 2, 7, 12; cf. id. ib. 2, 28, 51: Pompeio esse in animo, rei publicae non deesse, si senatus sequatur, Caes. B. C. 1, 1 fin.: arma victricia, Verg. A. 3, 54.
        Of an auditor, to follow an orator or a speech: quos more prisco apud judicem fabulantes non auditores sequuntur, non populus audit, Tac. Or. 23: non lingua valet, non corpore notae Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur, i. e. attend or obey the will, Verg. A. 12, 912; cf.: si modo verba sequantur, Ov. M. 1, 647.
        Esp. milit. t. t.: signa sequi, to march in rank, Sall. J. 80, 2; Curt. 3, 2, 13.
      2. 2. To follow or pursue an end or object; to strive for, aim at, seek to attain: eam (sc. utilitatem), Cic. Lael. 27, 100: justitiam, id. Rep. 3, 11, 18: otium ac tranquillitatem vitae, id. Mur. 27, 55: amoenitatem et salubritatem, id. Leg. 2, 1, 3: matris commodum, Ter. Hec. 3, 5, 31: lites, id. And. 4, 5, 16; id. Ad. 2, 2, 40: gratiam Caesaris, Caes. B. C. 1, 1: linguam et nomen, Liv. 31, 7: mercedes, Hor. S. 1, 6, 87: quae nocuere (opp. fugere), id. Ep. 1, 8, 11; cf.: nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit, id. ib. 1, 1, 72: ferro extrema, Verg. A. 6, 457: fidem, Vell. 2, 107, 2.
        With inf.: plurisque sequor disponere causas, Lucr. 5, 529.
      3. 3. In discourse, to follow in order or sequence; to come next in order, to succeed: sequitur is (rex), qui, etc., Cic. Rep. 2, 21, 37: sequitur illa divisio, ut, etc., id. Fin. 3, 16, 55: haec sint dicta de aëre. Sequitur terra, cui, etc., Plin. 2, 63, 63, § 154: ac de primā quidem parte satis dictum est. Sequitur, ut doceam, etc., Cic. N. D. 2, 32, 80 sq.
        With inf.: sequitur videre de eo, quod, etc., Dig. 45, 1, 91, § 3; 41, 3, 4.
      4. 4. In logical conclusions, to follow, ensue; with subject-clause: nec si omne enuntiatum aut verum aut falsum est, sequitur ilico, esse causas immutabiles, etc., Cic. Fat. 12, 28; id. Tusc. 5, 8, 21.
        With ut: si haec enuntiatio vera non est, sequitur, ut falsa sit, Cic. Fat. 12, 28; 5, 9; 10, 22; id. Fin. 2, 8, 24; 3, 7, 26: sequitur igitur ut, etc., id. Tusc. 5, 18, 53; id. Par. 3, 1, 22: sequitur ergo ut, etc., Curt. 7, 1, 40; Quint. 3, 8, 23; 3, 11, 17; 6, 5, 8 al.
      5. 5. To follow or come naturally or easily; to be obtained without effort: tantum hominis valuit exercitatio ut, cum se mente ac voluntate, conjecisset in versum, verba sequerentur, Cic. de Or. 3, 50, 194 Sorof ad loc.: non quaesitum esse numerum, sed secutum, id. Or. 49, 165: lingua tacet nec vox tentataque verba sequuntur, Ov. M. 11, 326; 1, 647; Stat. Th. 11, 602: verbaque provisam rem non invita sequentur, Hor. A. P. 311: sed non omnia nos ducentes e Graeco sequuntur, Quint. 2, 14, 1: laus pulcherrima cum sequitur, non cum arcessitur, id. 10, 2, 27; 8, prooem. § 8; 8, 6, 24: sequi gloria, non appeti debet, Plin. Ep. 1, 8, 14.
        Hence, sĕquens, entis, P. a., next, next following in order (cf.: proximus, posterior; not in Cic. or Cæs.): prius illudhoc sequens, Quint. 5, 10, 42: reliqua morborum genera sequenti dicemus volumine, Plin. 29, 6, 39, § 143.
        Esp., with designations of time: sequenti tempore, Nep. Thras. 4, 4; Quint. 1, 5, 52; Sen. Ben. 6, 4, 2; Suet. Tib. 38: sequenti die, Auct. B. Hisp. 28, 1; Suet. Ner. 15; Liv. 23, 36, 7: sequente anno, id. 3, 31, 2: sequenti nocte, Suet. Aug. 94; so also Curt. 4, 7, 10; Tac. A. 2, 53; Col. 4, 15, 3; 4, 21, 3; 4, 27, 2; Plin. 11, 37, 73, § 189; 30, 8, 21, § 66; 17, 22. 35, § 178; Hirt. B. G. 8, 50; Plin. Ep. 4, 1, 6; 5, 12, 1; 6, 31, 3: Suilium mox sequens aetas vidit praepotentem, the next generation, Tac. A. 4, 31 qui praesenti potentiā credunt exstingui posse etiam sequentis aevi memoriam, Tac. A. 4, 35.
        As subst., used by some for ἐπίθετον, an epithet, acc. to Quintilian; as, dentes albi, umida vina … o scelus abominandum, etc., Quint. 8, 6, 40.

sĕquūtĭo, sĕquūtor, etc., v. sec-.