No entries found. Showing closest matches:
succēdānĕus or succīdāneus (on the latter very ancient orthog. cf. Gell. 4, 6, 4 sq.), a, um, adj. [succedo], that follows after or succeeds to something, that supplies the place of something, substituted, succedaneous: hostia, quae ad aras adducta est immolanda, si casu effugeret, effugia vocari veteri more solet: in cujus locum quae supposita fuerat, succidanea, Serv. Verg. A. 2, 140; cf. Gell. l. l.; and Fest. p. 302 Müll.: si quid succidaneis opus esset, robus succederet, S. C. ap. Gell. 4, 6, 2: asinus pro homine succidaneus, App. M. 8, p. 213, 29: ut meum tergum stultitiae tuae subdas succidaneum? Plaut. Ep. 1, 2, 37: subrogare aliquem succedaneum, Cod. Just. 11, 65, 3: avum suum Pharnacem succedaneum regi Pergameno Eumeni datum, Just. 38, 6, 2.
Subst.: succēdānĕus, i, m., a substitute, representative; with gen., Dig. 17, 8, 4: functionis, Cod. Just. 10, 31, 27: alieni periculi, Dig. 26, 7, 3 fin.
succīdānĕus, a, um, v. succedaneus, init.
succīdĭa, ae, f. [2. succido].
1. suc-cĭdo, ĭdi, 3, v. n. [sub-cado], to fall under any thing.
2. suc-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [sub-caedo], to cut off or away below, cut from below, to cut through, cut off, cut down, fell (rare but class.; not in Cic.): is pernas succidit iniquā superbiā Poeni, Enn. ap. Fest. pp. 304 and 305 Müll. (Ann. v. 279 Vahl.); cf.: vivos Succisis feminibus poplitibusque invenerunt, Liv. 22, 51, 7: poplitem, Verg. A. 10, 700: crura equis (with suffodere ilia), Liv. 42, 59, 3: nervos equorum, id. 44, 28, 14: arbores, Caes. B. G. 5, 9; Liv. 23, 24; Col. 2, 2, 11; 11, 2, 11; Plin. 16, 12, 23, § 58 al.: asseres, Liv. 44, 5, 6: florem aratro, Verg.A.9,435: frumentis succisis, cut down, mown down, Caes. B. G. 4, 38; 4, 19: Cererem, Verg. G. 1, 297: (herbas) curvamine falcis aënae, Ov. M. 7, 227: segetem, Sil. 15, 536 al.: cf.: ita gregem metite imbellem ac succidite ferro, mow down, Sil. 14, 134: serpens succisa manu Herculeā, Sen. Med. 702.
Poet.: succisa libido, emasculated, made powerless, Claud. in Eutr. 1, 190.
succĭdus, a, um, v. sucidus.
succĭdŭus, a, um, adj. [1. succido], sinking down, sinking, failing (poet.).
sūcĭdus (succ-), a, um, adj. [sucus], juicy, sappy; fresh (very rare; not in Cic.): solum, App. Mag. p. 289: tonsurae tempus inter aequinoctium vernum et solstitium, cum sudare inceperunt oves; a quo sudore recens lana tonsa sucida appellata est, Varr. R. R. 2, 11, 6: lana, Mart. 11, 27, 8; Juv. 5, 24; Fest. p. 118 Müll.; such wool was much used in medicine, Cels. 8, 3 fin.; Plin. 29, 2, 9, § 30; and was called sucidae sordes, id. 29, 2, 10, § 35: (puella) fresh, plump, Plaut. Mil. 3, 1, 192.