Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

†† sūfes (suffes), ĕtis, m. [Phoen. [??], a judge], the chief magistrate of the Carthaginians, corresponding to the Roman consul, a sufet, Liv. 28, 37; 30, 7; 34, 61; Sen. Tranq. 4, 5; Inscr. Orell. 3056 sq.
Plur., Liv. 34, 61; cf. Fest. p. 309 Müll., and Gesen. Script. Phoenic. Monum. p. 394.

Sufetŭla, ae, f., a town in Africa, Aug. c. Donat. 6, 26.

suf-farcĭno (subf-), āvi, ātum, 1, v. a., to stuff full, to cram (ante- and postclass.).

  1. I. Lit.: incedunt suffarcinati cum libris, Plaut. Curc. 2, 3, 10: vidi Cantharam Suffarcinatam, stuffed out, i. e. with a bundle under her dress, Ter. And. 4, 4, 31: bellule suffarcinatus, crammed full, gorged with food, App. M. 10, p. 246, 23: aliquem multis muneribus, id. ib. 9, p. 230, 26.
  2. II. Transf., to deck, adorn, enrich: auro et argento et veste, Cassiod. Inst. Div. Litt. 28.
  3. (* suffarrānĕus or suffarrānĭus, a false read. for furnariae, Plin. 7, 43, 44, § 135 Sillig ad h. l.)

suffectĭo (subf-), ōnis, f. [sufficio] (post-class.).

  1. I. An adding: unguentorum, Arn. 5, 166: macularum, id. 7, 251.
  2. II. A supplying, substituting: animarum alterna mortuorum atque viventium suffectio, Tert. Anim. 28; cf. suffectura.

suffectūra (subf-), ae, f. [sufficio], a supplying, supplement (post-class.): suffectura est quodammodo spiritus animae, Tert. adv. Marc. 1, 28 med.

suffectus, a, um, Part. of sufficio.

Suffēnātes, ĭum, m., the inhabitants of Nebula Suffena, a town in the Sabine territory, Plin. 3, 12, 17, § 107.

Suffēnus, i, m., a bad poet, ridiculed by Catullus, Cat. 14, 19; 22, 1 sqq.

sufferctus, a, um, v. suffertus.

suffĕrentĭa (subf-), ae, f. [suffero], a bearing, enduring, toleration, sufferance (post-class.), Tert. adv. Marc. 4, 15; id. Or. 4 med.; Vulg. Jacob. 5, 11; id. Ecclus. 16, 14.

suf-fermentātus (subf-), a, um, Part. [fermento], somewhat fermented (postclass.), Tert. adv. Valent. 17.

suf-fĕro (subf-), sustŭli, sublātum, sufferre, v. a.

  1. I. To carry under, to put or lay under (very rare; syn. subicio): corium, Plaut. Poen. 4, 2, 33: tergum, id. Fragm. ap. Non. 397, 1.
  2. II. In gen.
    1. A. To offer, proffer: neque mater potest sufferre lac, Varr. R. R. 2, 4, 19.
      T. t. in jurid. Lat.: litis aestimationem, to tender, Dig. 30, 1, 69 fin.; 21, 2, 21.
    2. B. To hold up, bear, support, sustain (very rare; syn. sustineo): an axis eum (mundum) sustineat an ipse se potius vi propriā sufferat, Arn. 2, 83: comitiali morbo vexatus, ut stare, colligere semet ac sufferre vix posset, hold himself upright, Suet. Calig. 50.
      1. 2. Trop., to take upon one’s self, undergo, bear, endure, suffer an evil or grievance (class.; syn.: patior, tolero): plagas, Plaut. As. 3, 2, 11: vulnera, Lucr. 5, 1304: poenas, Att. ap. Non. 396, 33: poenam sui sceleris, Cic. Cat. 2, 13, 28: at Apollodorus poenas sustulit, id. N. D. 3, 33, 82: imperii poenas sufferre, id. Font. 21, 49: quam multam si sufferre voluissent, id. Caecin. 33, 98; cf.: pro alicujus peccatis supplicium sufferre, Ter. And. 5, 3, 17; in Plautus (like dare poenas alicui) with dat.: deinde illi actutum sufferet suos servos poenas Sosia, Plaut. Am. 3, 4, 19: ut vobis victi Poeni poenas sufferant, id. Cist. 1, 3, 54: sumptus, Ter. Heaut. 3, 1, 44: laborem, solem, sitim, Plaut. Merc. 5, 2, 20: labores, Varr. R. R. 2, 8, 5: (vites) valenter sufferunt ventos et imbres, Col. 3, 2, 15: nisi hoc pejus sit, haec sufferre et perpeti, Sulp. in Cic. Fam. 4, 5, 3: nec claustra nec ipsi Custodes sufferre valent, Verg. A. 2, 492: quod (iter) superest, sufferte pedes, Prop. 3 (4), 21, 21 et saep.
        Absol.: Syre, vix suffero, Ter. Heaut. 2, 4, 20.
        Ellipt.: si magis me instabunt, ad praetorem sufferam (sc. me rapi), Plaut. Curc. 3, 6.

suffertus (sufferctus, Lucil. ap. Gell. 4, 17, 3), a, um, adj. [sub-farcio], crammed full, full (very rare): subicit suffectus posteriorem, Lucil. l. l.: aliquid se sufferti tinniturum, something full-sounding, sonorous, Suet. Ner. 20.

suf-fervēfăcĭo (subf-), no perf., factum, 3, v. a., to heat or warm from below (Plinian), Plin. 18, 11, 26, § 104: affirmant, lapillos, qui sufferveflant, rumpi, id. 27, 9, 51, § 75: aceti heminis quinque suffervefactis, id. 14, 17, 21, § 114: semuncia amyli cum ovo, id. 22, 25, 67, § 137; 37, 10, 54, § 142.

suffervēfīo, fĭĕri, v. suffervefacio.

* suf-fervĕo (subf-), ēre, v. n., to boil or seethe gently, App. Herb. 115.

suffes, ētis, v. sufes.

suffībŭlum, i, n. [sub-fibula], a white four-cornered veil, worn on the head by priests and priestesses, Varr. L. L. 6, § 21 Müll.; cf. Fest. pp. 348 and 349 ib.

suffĭcĭens, entis, Part. of sufficio.

suffĭcĭenter, adv. [sufficio], sufficiently, enough, Dig. 7, 1, 15; Vulg. Nah. 2, 12; Plin. Ep. 10, 18 (29), 3 dub.

suffĭcĭentĭa, ae, f. [sufficio], a sufficiency (post-class.), Tert. ad Uxor. 1, 4 fin.; Sid. Ep. 6, 12 fin.; Vulg. 2 Cor. 3, 5; 9, 8.

suf-fĭcĭo (subf-), fēci, fectum, 3, v. a. and n. [facio].

  1. I. Act.
    1. A. To put under or among.
      1. 1. Of a building, to lay the foundation for: opus. Curt. 5, 1, 29 Zumpt.
      2. 2. Esp., to put into, dip in, dye, impregnate, imbue, tinge, lanam medicamentis, to impregnate, imbue, tinge, Cic. ap. Non. 386, 10, and 521, 19: (angues) ardentes oculos suffecti sanguine et igni, suffused, colored, Verg. A. 2, 210: maculis suffecta genas, Val. Fl. 2, 105: suffecta leto lumina, id. 1, 822; cf.: nubes sole suffecta, i. e. shone through, irradiated, Sen. Q. N. 1, 5, 11.
      3. 3. To give, affard, furnish, supply = suppeditare, ὑπέχειν (mostly poet.): (nebulae) sufficiunt nubes, Lucr. 6, 480: ut cibus aliam naturam sufficit ex se, id. 3, 704: haec aëra rarum Sufficiunt nobis, id. 2, 108: tellus Sufficit umorem, Verg. G. 2, 424: aut illae (salices) pecori frondem aut pastoribus umbras Sufficiunt saepemque satis et pabula melli, id. ib. 2, 435: ut (Hispania) Italiae cunctarum rerum abundantiam sufficiat, Just. 44, 1, 4: dux agmina sufficit unus turbanti terras, Sil. 1, 36; cf.: Horatius eos excursionibus sufficiendo adsuefacerat sibi fidere, by permitting to take part in, Liv. 3, 61, 12 Weissenb. ad loc.; Petr. 27.
        Trop.: ipse pater Danais animos viresque secundas Sufficit, gives courage and strength, Verg. A. 2, 618; 9, 803.
      4. 4. To occupy with, employ in: Horatius eos (milites) excursionibus (dat.) sufficiendo proeliisque levibus experiundo assuefecerat sibi fidere, by employing them in sallies, etc., Liv. 3, 61.
    2. B. To put in the place of, to substitute for another; and esp., to choose or elect in the place of any one (class.; esp. freq. of magistrates, e. g. of consuls; syn. subrogo): suffectus in Lucretii locum M. Horatius Pulvillus, Liv. 2, 8, 4: in Appii locum suffectus, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2: consul in sufficiendo collegā occupatus, Cic. Mur. 39, 85; cf.: ne consul sufficiatur, id. ib. 38, 82: censorem in demortui locum, Liv. 5, 31, 7: suffectis in loca eorum novis regibus, Just. 11, 10, 7: ipsae (apes) regem parvosque Quirites Sufficiunt, Verg. G. 4, 202: seu tribunos modo seu tribunis suffectos consules quoque habuit, Liv. 4, 8, 1: quia collegam suffici censori religio erat, id. 6, 27, 4; 6, 38, 10: quibus vitio creatis suffecti, id. 9, 7, 14; 10, 47, 1: filius patri suffectus, Tac. A. 4, 16: Conon Alcibiadi suffectus, Just. 5, 6, 1: sperante heredem suffici se proximum, Phaedr. 3, 10, 12.
      Esp. in the phrase suffectus consul, a consul elected after the regular time, a vice-consul: quando duo ordinarii consules ejus anni alter morbo, alter ferro periisset, suffectum consulem negabant recte comitia habere posse, Liv. 41, 18, 16 Weissenb. ad loc.; Lampr. Alex. Sev. 43, 2; Tac. A. 3, 37 fin.; cf.: consulatus suffectus, Aus. Grat. Act. 14, 2, § 32.
      1. 2. Transf., to cause to take the place of, to supply instead of, to furnish as a substitute (poet. and in post-Aug. prose): atque aliam ex aliā generando suffice prolem, Verg. G. 3, 65: septimo eosdem (dentes) decidere anno, aliosque suffici, Plin. 7, 16, 15, § 68: quattuor caeli partes in ternas dividunt et singulis ventos binos suffectos dant, Sen. Q. N. 5, 16, 2.
  2. II. Neutr., to be sufficient, to suffice, avail for, meet the need of, satisfy (freq. and class.; syn. suppeto); constr. absol., with dat., ad, adversus, in, with inf., ut or ne; rarely with si.
          1. (α) Absol.: quamquam nec scribae sufficere nec tabulae nomina illorum capere potuerunt, Cic. Phil. 2, 7, 16: nec jam sufficiunt, Verg. A. 9, 515: idque (ferrum) diu Suffecit, id. ib. 12, 739: Romani quoad sufficere remiges potuerunt, satis pertinaciter secuti sunt, Liv. 36, 45, 2: non sufficiebant oppidani, id. 21, 8, 4: haec exempli gratiā sufficient, Quint. 9, 2, 56: non videntur tempora suffectura, id. 2, 5, 3: pro magistratibus, qui non sufficerent, Suet. Aug. 43: quīs non sufficientibus, Curt. 9, 4, 33.
            With subject-clause: sufficit dicere, E portu navigavi, Quint. 4, 2, 41: non, quia sufficiat, non esse sacrilegium, sed quia, etc., id. 7, 3, 9: suffecerit haec retulisse, Suet. Ner. 31; Mart. 9, 1, 8.
          2. (β) With dat.: nec jam vires sufficere cuiquam, * Caes. B. G. 7, 20; cf.: vires concipit suffecturas oneri, Plin. 17, 22, 35, § 173: nec iis sufficiat imaginem virtutis effingere, Quint. 10, 2, 15: ac mihi quidem sufficeret hoc genus, id. 5, 10, 90: paucorum cupiditati cum obsistere non poterant, tamen sufficere aliquo modo poterant, Cic. Verr. 2, 5, 48, § 127: mons, hominum lacte et carne vescentium abunde sufficiebat alimentis, Liv. 29, 31, 9: hae manus suffecere desiderio meo, Curt. 4, 1, 25; 3, 6, 19: vires quae sufficiant labori certaminum, Quint. 10, 3, 3; cf.: summis operibus suffecturi vires, id. 2, 4, 33: pronuntiatio vel scenis suffectura, id. 10, 1, 119: quod opus cuicumque discendo sufficiet, id. 1, 9, 3: dominis sufficit tantum soli, ut relevare caput possint, Plin. Ep. 1, 24, 4.
            Poet.: nec sufficit umbo Ictibus, Verg. A. 9, 810.
          3. (γ) With ad: terra ingenito umore egens vix ad perennes suffecit amnes, Liv. 4, 30: inopi aerario nec plebe ad tributum sufficiente, id. 29, 16: annus vix ad solacium unius anni, id. 10, 47: oppidani ad omnia tuenda non sufficiebant, id. 21, 8, 4: quomodo nos ad patiendum sufficiamus, id. 29, 17, 17; 21, 8, 4; 33, 10: ad quod si vires non suffecerint, Quint. 12, 1, 32.
          4. (δ) With adversus: non suffecturum ducem unum et exercitum unum adversus quattuor populos, Liv. 10, 25.
            (ε) With in: nec locus in tumulos nec sufficit arbor in ignes, Ov. M. 7, 613: ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper? id. Am. 2, 7, 1.
            (ζ) With inf.: nec nos obniti contra nec tendere tantum Sufficimus, Verg. A. 5, 22.
            (η) With ut or ne: interim sufficit, ut exorari te sinas, Plin. Ep. 9, 21, 3: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, id. ib. 9, 33, 11.
            (θ) With si: sufficere tibi debet, si, etc., Plin. Ep. 5, 1, 9: sufficere his credis, si probi existimentur, id. Pan. 88, 2.
            Hence, P. a.: suffĭcĭens, entis, sufficient, adequate: aetas vix tantis matura rebus, sed abunde sufficiens, Curt. 3, 6, 19: testes, Dig. 29, 7, 8.
            Sup.: unica et sufficientissima definitio, Tert. adv. Marc. 5, 2.

suf-fīgo (subf-), xi, xum, 3, v. a., to fasten beneath or below, to fasten or fix on, to affix (rare but class.): ecce aedificat: columnam mento suffigit suo, Plaut. Mil. 2, 2, 54 Ritschl N. cr.: antennae suffixit lintea, Luc. 9, 328: aureis clavis crepidas, Plin. 33, 3, 14, § 50: janua suffixa tigillo, Cat. 67, 39: trabes multo auro, Sen. Hippol. 497: cruci suffixus, * Cic. Pis. 18, 42: aliquem cruci, Vell. 2, 42 fin.; Suet. Caes. 74; Paul. Sent. 5, 23, 15: patibulo, Just. 22, 7, 8: patibulis, id. 30, 2, 7; App. M. 10, p. 244, 18: aliquem in cruce, Cat. 99, 4; Hor. S. 1, 3, 82; Auct. B. Afr. 66: aliquem in crucem, Just. 18, 7, 15: caput Galbae hastā suffixum, stuck upon a spear, Suet. Galb. 20; cf. Tac. H. 1, 49: spolia in suggestu fori, Flor. 1, 11: dona postibus, App. M. 6, p. 174.
Trop.: novos stimulos dolori, Sen. Phoen. 206.

* suffīmen, ĭnis, n. [suffio], fumigation, incense (poet. for suffimentum), Ov. F. 4, 731 sq.

* suffīmento, āre, v. a. [suffimentum], to fumigate: totum bovem, Veg. 3, 2 fin.

suffīmentum, i, n. [suffio], fumigation, incense (cf.: odor, fragrantia): in iis sine illius suffimentis expiati sumus, Cic. Leg. 1, 14, 40: quia suffimentum sit (laurus) caedis hostium et purgatio, Plin. 15, 30, 40, § 135; cf. Fest. pp. 348 and 349 Müll.
Plur., Veg. Vet. 1, 19 sq.; 4, 12.

suf-fĭo (subf-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [ fio = θύω], to fumigate, perfume, scent (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; but cf. suffimentum; cf.: vaporo, fumigo): (testam) suffito sertā et schoeno et palmā, Cato, R. R. 113, 1: thymo, Verg. G. 4, 241: bonis odoribus, Col. 12, 18, 3: locum, Prop. 4 (5), 8, 84: suffire et purgare domos, Plin. 25, 5, 21, § 49: tecta, id. 12, 17, 40, § 81: se taetris odoribus, Lucr. 4, 1175: oculos jocinore decocto, Plin. 28, 11, 47, § 171: urnā suffitā haurit aquam, Ov. F. 5, 676: apes, Col. 9, 14, 7: carnem recentem haedorum pilo, to burn for the purpose of fumigation, Plin. 28, 10, 42, § 154: rutam, id. 20, 13, 51, § 139: suffitum anisum, id. 20, 17, 73, § 187.
Poet.: ignibus aethereis terras suffire, i. e. to warm, Lucr. 2, 1098.

suffiscus dicebatur folliculus testium arietinorum, quo utebantur pro marsupio, forsitan dictus a fisci similitudine, Fest. pp. 308 and 309 Müll.

suffītĭo, ōnis, f. [suffio], a fumigating, fumigation, perfuming: nimia, Col. 1, 6, 20: suffitionem doliorum facere, id. 12, 50, 16: suffitiones commendavere, Plin. 25, 2, 5, § 12: verbenarum, Arn. 5, 3: funus prosecuti redeuntes ignem supergradiebantur aquā aspersi: quod purgationis genus vocabant suffitionem, Fest. p. 3 Müll.; cf. id. s. v. laureati, p. 117.

* suffītor, ōris, m. [suffio], a fumigator: puerum suffitorem fecit, Plin. 34, 8, 19, § 79.

1. suffītus, a, um, Part. of suffio.

2. suffītus, ūs, m. [suffio].

  1. I. A fumigating, fumigation (Plinian): suffitu necare cimices, Plin. 32, 10, 42, § 142; 37, 10, 54, § 142: crebrior, id. 22, 23, 48, § 100.
    Plur., Plin. 24, 11, 61, § 102.
  2. II. In concr., the smoke produced by fumigation: herbae, Plin. 21, 18, 69, § 116.

suffixus, a, um, Part. of suffigo.

sufflābĭlis, e, adj. [sufflo], that can be breathed, breathable (post-class.): animae, Prud. Apoth. 906.

sufflāmen, ĭnis, n. [sufflo], a clog, break, drag-chain, to check the motion of a wheel.

  1. I. Lit.: rotam astringit multo sufflamine, Juv. 8, 148: tardat sufflamine currum, Prud. Psych. 417.
  2. II. Trop., a clog, hinderance, impediment (post-class.): nec res atteritur longo sufflamine litis, Juv. 16, 50; Inscr. Grut. 180, 3.

sufflāmĭno, āre, v. a. [sufflamen], to hold back by a clog, to clog, check.

  1. * I. Lit.: rotam Ixionis, Sen. Lud. Mort. Claud. (Apocol.) 14, 3.
  2. * II. Trop., to stay, check, repress in speaking: tanta illi erat velocitas orationis, ut vitium fieret. Itaque D. Augustus optime dixit, Aterius noster sufflaminandus est, Sen. Exc. Contr. 4, praef. § 7.

* suf-flammo (subfl-), āre, v. a., to kindle, inflame: calumniam invidiā, Sid. Ep. 5, 6 fin.

sufflātĭo (subfl-), ōnis, f. [sufflo], a blowing or puffing up, inflation (Plinian): bullantium aquarum, Plin. 9, 7, 6, § 18: praedurum est sufflatione viventibus, id. 9, 29, 46, § 86.

sufflātōrĭum, i, n. [sufflo], the bellows, Vulg. Jer. 6, 29.

(1. sufflātus (subfl-), ūs, a false read. for si afflavit, Sen. Clem. 1, 25, 4.)

2. sufflātus, a, um, Part. and P. a., v. sufflo.

* suf-flāvus (subfl-), a, um, adj., yellowish, light blonde: capillus, Suet. Aug. 79.

suf-flo (subflo), āvi, ātum, 1, v. a. and n. (rare; not in Cic. or Cæs.).

  1. I. Act., to blow forth from below; to blow up, puff out, inflate.
    1. A. Lit.: age, tibicen, refer ad labeas tibias, Suffla celeriter tibi buccas, quasi proserpens bestia, Plaut. Stich. 5, 4, 42: venae ubi sufflatae sunt ex cibo, Cato, R. R. 157, 7: sufflata cutis, Plin. 8, 38, 57, § 138.
      1. 2. To blow upon: ignes, Plin. 34, 8, 19, § 79: gladiatores decrepiti, quos si sufflasses, cecidissent, Petr. 45, 11: prunas, Vulg. Isa. 54, 16.
    2. * B. Trop.: nescio quid se sufflavit uxori suae, i. e. got enraged, Plaut. Cas. 3, 3, 19.
  2. II. Neutr., to blow, puff at or upon any thing.
    1. A. Lit.: sufflavit buccis suis, Mart. 3, 17, 4: rubetae arrepentes foribus (alveorum) per eas sufflant, Plin. 11, 18, 19, § 62.
    2. * B. Trop.: suffla: sum candidus, puff yourself up, Pers. 4, 20.
      Hence, suf-flātus, a, um, P. a.
    1. A. Lit., puffed up, bloated: sufflato corpore esse, Varr. ap. Non. 395, 8.
    2. B. Trop., blown out, puffed up, bloated, inflated with anger or pride; of language, inflated, tumid, pompous, bombastic: sufflatus ille huc veniet, Plaut. Bacch. 4, 2, 21: neque auro aut genere aut multiplici scientiā Sufflatus, Varr. ap. Non. 46, 31: (figura) recte videbitur appellari, si sufflata nominabitur, Auct. Her. 4, 10, 15; cf.: sufflati atque tumidi (in dicendo), Gell. 7, 14, 5.
      Comp., sup., and adv. do not occur.

* suffōcābĭlis (subf-), e, adj. [suffoco], suffocating: parvus locus, Cael. Aur. Acut. 1, 9.

suffōcātĭo (subf-), ōnis, f. [suffoco], a choking, stifling, suffocating, Sen. Ep. 54, 2; hence, mulierum, suffocation of the womb, hysterical passion, Plin. 20, 5, 15, § 30; 26, 15, 90, § 158; v. suffoco, I.

suf-fōco (subf-), āvi, ātum, 1, v. a. [faux], to choke, stifle, strangle, suffocate by compressing the throat (rare but class.; syn.: strangulo, elido).

  1. I. Lit.: patrem, Cic. Mur. 29, 61: quem crassior saliva suffocat, Sen. Q. N. 6, 2, 4: in melle situm suffocari, to be suffocated, Lucr. 3, 891: vox suffocatur saepe, Quint. 11, 3, 51: suffocatae (mulieres), hysterical, Plin. 20, 22, 87, § 238; cf. suffocatio.
  2. II. Transf.: injuriā suffocante vitem, that chokes, kills, Plin. 17, 23, 35, § 209: urbem et Italiam fame, i. e. to starve, Cic. Att. 9, 7, 4.

suf-fŏdĭo (subf-), fōdi, fossum, 3, v. a., to dig or pierce underneath; to pierce or bore through; to dig under, sap, undermine (class.; not in Cic.): ilia equis suffodere, Liv. 42, 59: inguina, Suet. Dom. 17: equos, to stab in the belly, Caes. B. G. 4, 12; Tac. A. 1, 65; 2, 11: suffosso equo, Verg. A. 11, 671; Liv. 42, 59; Curt. 4, 13, 33: radices frumenti, Plin. 18, 21, 50, § 184: montes, Vell. 2, 33, 4; Plin. 36, 15, 24, § 104; cf.: vineas expediunt suffodiendis muris, Tac. H. 2, 21: Alexandria est fere tota suffossa, undermined, Auct. B. Alex. 5, 1: a cuniculis subfossum in Hispaniā oppidum, Plin. 8, 29, 43, § 104: quercus subfossae fluctibus, id. 16, 1, 2, § 5: sacella suffossa, incensa, sapped, overthrown, Cic. Har. Resp. 15: rupes suffossa, Sen. Ep. 90, 6: montes, Vell. 2, 33.

suffossĭo (subf-), ōnis, f. [suffodio], a digging under, undermining, Vulg. Jer. 51, 58.
Transf., in plur., concr., mines, Vitr. 1, 5, 5 (dub.): cum ipsum solum subfossionibus tremeret, Sen. Ep. 49, 8.

suffossus (subf-), a, um, Part. of suffodio.

suffraenātĭo, ōnis, v. suffrenatio.

suffrāgātĭo (subf-), ōnis, f. [suffragor], a voting for one or in one’s favor, interest, favor, support, suffrage (class.): suffragationem, observantiam, et gratiam tollere, Cic. Planc. 18, 44; cf.: sublata sunt studia, exstinctae suffragationes, id. ib. 6, 15: in consule declarando multum etiam apud universum populum Romanum auctoritatis habet suffragatio militaris, id. Mur. 18, 38: urbana, id. ib. 19, 38; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2: justa, Liv. 10, 13, 13: nec potestas nec suffragatio horum valuit, id. 4, 44, 2; Suet. Claud. 11: materna, Sen. Cons. ad Marc. 24, 3: divina, Val. Max. 4, 7, 1: credula, id. 9, 15, ext. 2.
With gen.-obj.: suffragationem consulatus perdere, the recommendation to the consulship, Cic. Mil. 13, 34: consulatūs, Sall. J. 65, 5.

suffrāgātor (subf-), ōris, m. [suffragor],

  1. I. one who votes for another, a supporter, partisan, suffragator (class.): suffragatorum comparatio, Cic. Mur. 21, 44: historicis notior, suffragatoribus obscurior, id. ib. 7, 16: ex fucosis firmi suffragatores evadunt, Q. Cic. Pet. Cons. 9, 35: meus in petendis honoribus, Plin. Ep. 4, 17, 6; id. Pan. 92, 3: competitoris sui suffragatorem agere, Val. Max. 4, 5, 3: candidati laborare desiimus: suffragatores incipimus, Sen. Brev. Vit. 17, 5.
    With gen.-obj.: quaesturae, for the office of quæstor, Sen. Ben. 7, 28, 2.
  2. II. Transf., in gen., a favorer, supporter: te et suffragatores tuos ulciscar, Plaut. Cas. 2, 4, 20: propter studia suffragatorum, Varr. R. R. 3, 5, 18: cum suffragatore suo, Suet. Vesp. 23; Plin. Ep. 3, 20, 5; App. Dogm. Plat. 2, p. 16, 56.

* suffrāgātōrĭus, a, um, adj. [suffragor], of or belonging to the support of a candidate, recommendatory, suffragatory: non brevis et suffragatoria, sed firma et perpetua amicitia, Q. Cic. Pet. Cons. 7, 26.

suffrāgātrix, īcis, f. [suffragator], a (female) favorer, supporter (late Lat.): nec adfuit (Minerva) suffragatricibus suis, Aug. Civ. Dei, 18, 9 fin.; 18, 10 fin.

* suffrāgĭnōsus, a, um, adj. [suffrago], diseased in the hough or pastern: mula, Col. 6, 38, 2.

suffrāgĭum, ii, n. [perh. kindr. with suffrago, and therefore, prop., the pasternbone; cf. Wunder, Var. Lect. p. 169; hence, transf.], publicists’ and jurid. t. t., a votingtablet, a ballot (syn. tabella), and in gen., a vote, voice, suffrage (freq. and class.).

  1. I. Lit.: dicam et versabor in re difficili, suffragia magistratu mandando aut reo judicando clam an palam ferre melius essetEgo in istā sum sententia, quā te fuisse semper scio, nihil ut fuerit in suffragiis voce melius, Cic. Leg. 3, 15, 33: comitiis aediliciis suffragium ferre, Varr. R. R. 3, 2, 1; cf.: de ejus capite, liberis, fortunis omnibus, conductos et sicarios suffragium ferre et eam legem putare, Cic. Dom. 18, 46: ferunt suffragia, id. Rep. 1, 31, 47: te suffragium tulisse in illā lege, id. Fam. 11, 27, 7: dum diribentur suffragia, Varr. R. R. 3, 2, 1: suffragia aut scita multitudinis, Cic. Leg. 1, 16, 43: sine suffragio populi aedilitatem gerere, Plaut. Stich. 2, 2, 28: suffragiis tres ex tribus generibus creati sunt, Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127: alii suffragium ineunt, Liv. 3, 17: centurias in suffragium mittere, id. 31, 7: vobismet ipsis per suffragia uti praesides olim, nunc dominos destinatis, Sall. H. 3, 61, 6 Dietsch: ut suffragia non in multitudinis, sed in locupletium potestate essent, Cic. Rep. 2, 22, 39; cf. Fest. p. 334 Müll.: libera, Juv. 8, 211: tacita, i. e. secret voting, Plin. Ep. 3, 20, 7; 4, 25, 1 et saep.
  2. II. Transf.
    1. A. The right of voting right of suffrage: populi esse, non senatus, suffragium, quibus velit, impartiri, Liv. 38, 36, 8: si suffragium detur, id. 4, 49 fin.: ut populus Romanus suffragio privaretur, Cic. Agr. 2, 7, 17: quod interrogem, quem nemo congressu, nemo suffragio, nemo luce dignum putet, id. Vatin. 1, 2: suffragia populo reddere, the elections, Suet. Calig. 16.
    2. B. In gen., a decision, judgment, opinion: rhetor suffragio tuo et compotorum tuorum, Cic. Phil. 2, 17, 42: (apes) concorde suffragio deterrimos (reges) necant, Plin. 11, 16, 16, § 51.
      1. 2. In partic., a favorable decision, assent, approbation, applause (post-Aug.): ventosae plebis suffragia, Hor. Ep. 1, 19, 37; 2, 2, 103: voto et suffragio prosequor, Plin. Ep. 10, 18, 1; Dig. 24, 1, 24 al.: Dentatus vel numerosissima suffragia habet, i.e. very many authors who award to him the palm of bravery, Plin. 7, 28, 29, § 101.

1. suffrāgo, ĭnis, f. [sub-frag, frango].

  1. I. Lit., the ham or hough, hock of a quadruped’s hind leg (opp. armus): articulum suffraginis contingere (cf. poples), Plin. 8, 45, 70, § 183: suffraginum artus in aversum flectunt, id. 11, 45, 101, § 248; Col. 6, 15, 2.
    Rarely of birds: aves ut quadripedes alas in priora curvant, suffraginem in posteriora, Plin. 11, 45, 102, § 249: aquilae pedes evellunt in aversum a suffragine, id. 30, 6, 18, § 54.
  2. II. Transf., a shoot, spray of a vine: suboles, quam rustici suffraginem vocant, Col. 4, 24, 4.

2. suffrāgo, āvi, 1, v. a., = suffragor.

  1. I. In gen., to favor, support, vote for, Sisenn. ap. Non. 468, 12.
  2. II. Absol.
      1. 1. To agree with, Pomp. ap. Non. 468, 7 (Com. Fragm. 106 Rib.).
      2. 2. To proceed favorably: opera, Vulg. 3 Esd. 6, 10.

suffrāgor, ātus, 1, v. dep. n. [suffragium], publicists’ t. t., to vote for, to support with one’s vote and interest.

  1. I. Lit.: si nihil erit praeter ipsorum suffragium, tenue est; si, ut suffragantur, nihil valent gratiā, Cic. Mur. 34, 71: suffragandi libido, id. Leg. 3, 15, 34: convenerant undique, non suffragandi modo sed etiam spectandi causā P. Scipionis, Liv. 28, 38, 8.
  2. II. Transf., in gen., to be favorable, to favor, recommend, support (class.; syn.: faveo, studeo).
          1. (α) With dat.: domus suffragata domino, Cic. Off. 1, 39, 138; id. Planc. 1, 1: tibi Hortensius suffragatur, me oppugnat, id. Div. in Caecil. 7, 23: mihi videris fratrem laudando suffragari tibi, id. Leg. 1, 1, 1: cui legi istius spes falsa et insignis impudentia maxime suffragatur, id. Verr. 2, 5, 69, § 178: a te peto, ut dignitati meae suffrageris, Planc. ap Cic. Fam. 10, 7, 2: laudi nostrae, Lentul. ib. 12, 14, 4: huic consilio suffragabatur etiam illa res, quod, etc., * Caes. B. C. 1, 61; cf.: voluntas defuncti ei sententiae, Dig. 32, 1, 95: pronuntiatio, cui suffragatur vox facilis, Quint. 11, 3, 40.
          2. (β) Absol.: fortunā suffragante videris res maximas consecutus, Cic. Fam. 10, 5, 3: eximiam gloriam et dignitatem esse oportet in eo, quem homines ignoti nullis suffragantibus honore afficiant, Q. Cic. Pet. Cons. 7, 28: suffragante Theramene, Nep. Alcib. 5, 4; Val. Max. 4, 7, 6: si memoria suffragatur, tempus non defuit, Quint. 11, 2, 45; so, tempus, id. 11, 2, 48: cogitatio, id. 11, 3, 121: satius est se excutere et non suffragari, Sen. Ep. 118, 2.

suf-frēnātĭo (subf-, also suffraen-), ōnis, f. [freno], a binding down fast, cementing: lapidis, Plin. 36, 22, 49, § 169: globus multā suffrenatione devinctus, Isid. Orig. 19, 10.

* suf-frendens (subf-), entis, Part. [frendo], gnashing a little: uxor inflatā cervice, Amm. 15, 12, 1.

suf-frĭco (subf-), āre, v. a., to rub underneath, to rub down, rub or wipe off, Col. 12, 23, 2: vasa, id. 12, 25, 4; 12, 30, 2: seriam, id. 12, 38, 4: palpebras medicamentis, Cels. 6, 6, 26.

suffrīgĭdē (subf-), adv., v. suffrigidus.

suf-frīgĭdus (subf-), a, um, adj., rather cold or frigid (post-class. and very rare); trop.: argumentum, Amm. 17, 11, 4.
Adv.: suffrīgĭdē, rather coldly or frigidly: nimis minute ac prope etiam suffrigide, Gell. 2, 9, 4.

suf-fringo (subf-), ĕre, v. a. [frango], to break below, to break (rare but class.): talos alicui, Plaut. Rud. 4, 4, 15; id. Truc. 2, 8, 8: crura alicui, * Cic. Rosc. Am. 20, 56: ossa ejus, Lact. 4, 26, 32.

suf-frondĕo (subf-), ēre, 2, v. n., to put forth leaves (late Lat.), Aug. Serm. Mai, 3.

suf-fŭgĭo (subf-), fūgi, 3, v. n. and a., to flee away (rare; not in Cic.).

        1. (α) Neutr.: custodes vigilesque suffugere in tecta coëgit (imber), Liv. 24, 46.
        2. (β) Act., to flee from, to shun, avoid, escape a person or thing: manuum tactum et ictum, Lucr. 5, 150: sensum, id. 4, 360: consularem orare conantem, Suet. Tib. 27.

suffŭgĭum (subf-), ii, n. [suffugio], a place beneath which one flies for shelter from rain, etc., a shelter, covert (not anteAug.).

  1. I. Lit.: quid nisi suffugium nimbos vitantibus essem? Ov. de Nuce, 119: subterranei specus suffugium hiemi, Tac. G. 16: propinqua suffugia, id. A. 4, 47; 3, 74: suffugia adversus perpetuum caeli rigorem, Sen. Ira, 1, 11, 3: suffugium nullum aut imbris aut solis, Plin. Ep. 9, 39, 2: ferarum imbriumque, Tac. G. 46.
  2. II. Trop., a refuge, remedy: haec deverticula suffugia sunt infirmitatis, Quint. 9, 2, 78: urgentium malorum, Tac. A. 4, 66; 14, 58: pestis, App. M. 7, p. 196, 30.

suf-fulcĭo (subf-), fulsi, fultum, 4, v. a., to prop underneath, to underprop, prop up, support (mostly ante- and post-class.; not in Cic.).

  1. I. Lit.: porticus paribus suffulta columnis, Lucr. 4, 427: maxillas et cervices pulvillis, App. M. 10, p. 248, 26: lectica Syris suffulta, i. e. borne, carried, Mart. 9, 3, 11.
    Absol.: nisi suffulcis firmiter, Non potes subsistere, Plaut. Ep. 1, 1, 77: vestis imum tegat suffulta latus, lying on it, Sen. Troad. 105.
  2. II. Trop.: propterea capitur cibus, ut suffulciat artus, Lucr. 4, 868; so, artus, id. 4, 951. (In Plaut. Mil. 2, 2, 54, the correct read. is suffigit; v. Ritschl ad h. l.)

suf-fulgĕo (subf-), ēre, 2, v. n., to gleam or shine beneath: tum fit ut umor aquae suffulgeat, Poët. in Anthol. Lat. 2, p. 311 Burm.

suffultūra, ae, f. [suffulcio], a propping, support (late Lat.): columnae suffulturae solacio nudatae, Cassiod. Hist. Eccl. 34.

suffultus, a, um, Part. of suffulcio.

* suf-fūmĭgātĭo (sūbf-), ōnis, f. [suffumigo], a fumigating from below, Veg. Vet. 3, 23 fin.

suf-fūmĭgo (subf-), āre, v. a., to fumigate from below, to suffumigate: si ex alvo apes minus frequentes evadunt, suffumigandum, Varr. R. R. 3, 16, 6: vulvam sulphure, Cels. 4, 20 med.: vulnus, id. 5, 27, 5: vasa rore marino vel lauro vel myrto, Col. 12, 25, 4: dolia albā cerā, id. 12, 52, 16.
Absol.: suffumigare expedit, Cels. 6, 6, 35.

* suf-fūmo (subf-), āre, v. n., to smoke or reek a little; trop., Hier. Ep. 29, 1.

* suf-fundātus (subf-), a, um, Part. [2. fundo], built under, laid as a foundation: lapidibus suffundatis, Varr. ap. Non. 48, 15.

suf-fundo (subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: animum esse cordi suffusum sanguinem, Cic. Tusc. 1, 9, 19: aqua suffunditur, flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur): intumuit suffusā venter ab undā, i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215: mane suffundam aquolam, Plaut. Curc. 1, 3, 3: mare (i. e. aquam marinam) vinis, id. Rud. 2, 7, 30: jus, Col. 12, 9, 2: acetum, Vitr. 7, 12: merum in os mulae, Col. 6, 38, 4.
    2. B. Esp.
      1. 1. Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.: lacrimis oculos suffusa nitentes, Verg. A. 1, 228: tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis), Ov. M. 10, 360; cf.: lupus suffusus lumina flammā, id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.: ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur, Plin. Pan. 2, 8.
      2. 2. Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color: agricola et minio suffusus rubenti, stained, Tib. 2, 1, 55: si cruore suffunduntur oculi, become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so, suffusi cruore oculi, id. 29, 6, 38, § 126; and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus, id. 20, 13, 51, § 142: prodest felle suffusis, for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65: ulcera alte suffusa medullis, Claud. in Eutr. 2, 13; cf.: suffusa bilis, jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777: sales suffusi felle, id. Tr. 2, 565: (nebulae) suffundunt suā caelum caligine, Lucr. 6, 479: calore suffusus aether, suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54: Hyperionis orbem Suffundi maculis, Stat. Th. 11, 121.
      3. 3. Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.: littera suffusas quod habet maculosa lituras, blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.
        Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem, Verg. G. 1, 430: suffunditur ora rubore, Ov. M. 1, 484: roseo suffusa rubore, id. Am. 3, 3, 5: Masinissae rubore suffusus, Liv. 30, 15, 1: vultum rubore suffundere, Pacat. Pan. Theod. 4, 4.
        Absol.: sancti viri est suffundi, si virginem viderit, Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48.
      4. 4. Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36.
  2. II. Trop.: (metus) omnia suffundens mortis nigrore, covering, overspreading, Lucr. 3, 39: cibo vires ad feturam, to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4: animus in aliquem malevolentiā suffusus, overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22.
    Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest: suffusior sexus, Tert. Anim. 38 med.

* suf-fūror (subf-), āri, v. dep. n., to steal secretly, to steal away, filch: suffuror, suppilo, Plaut. Truc. 2, 7, 15.

(suffuscens, false read. for suffundens, Lucr. 3, 39.)

suffuscŭlus (subf-), a, um, adj. dim. [suffuscus], somewhat brown, brownish (postclass.): homines Aegyptii, Amm. 22, 16, 23; so App. M. 2, p. 120, 18.

* suf-fuscus (subf-), a, um, adj., somewhat brown, brownish, dusky: margarita, Tac. Agr. 12 fin.

suff-ūsĭo (subf-), ōnis, f. [suffundo], a pouring or spreading into or among, a pouring over, a suffusion (post-Aug.).

  1. I. In gen.: vini, an infusion, Apic. 1, 1; so, cucumeris, Pall. 1, 35, 9.
  2. II. Esp., of diseases.
      1. 1. A spreading: fellis, i. e. the jaundice, Plin. 22, 23, 49, § 104.
      2. 2. Suffusio oculorum (oculi); and often absol. suffusio, opacity of the cornea, cataract, Cels. 7, 7, 14; 6, 6, 35; Plin. 28, 1, 2, § 7; 32, 4, 14, § 33; 34, 11, 27, § 114.
      3. 3. Suffusio pedis, a disease of the feet of animals, Veg. Vet. 1, 38 med.: oculorum, inflammation, Vulg. Prov. 23, 29.

* suffūsōrĭum, ii, n. [suffundo], a vessel for pouring, a pitcher, Hier. in Isa. 2, 4, 1; Vulg. Zach. 4, 12; cf.: suffusorium ἐπίχυσις, Gloss. Philox.

suffūsus (subf-), a, um, Part. and P. a., from suffundo.