Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

tranquillē, adv., v. tranquillus fin.

tranquillĭtas, ātis, f. [tranquillus], quietness, stillness, tranquillity.

  1. I. Lit., calmness of wind or weather, a calm: tanta subito malacia ac tranquillitas exstitit, ut se ex loco movere non possent (naves), Caes. B. G. 3, 15: si proficiscatur hac tranquillitate, Cic. Ac. 2, 31, 100: maris tranquillitas intellegitur nullā ne minimā quidem aurā fluctus commovente, id. Tusc. 5, 6, 16: mira serenitas cum tranquillitate oriebatur, Liv. 26, 11, 3: summā tranquillitate consecutā, Caes. B. G. 5, 23: insidiosa, Plin. Pan. 66, 3; and in plur.: nos longis navibus tranquillitates aucupaturi eramus, Cic. Att. 6, 8, 4; cf.: securitas quae est animi tamquam tranquillitas, id. Fin. 5, 8, 23.
  2. II. Trop., calmness, quiet, serenity, tranquillity of mind or affairs (a favorite trope of Cic.): locus quietis et tranquillitatis plenissimus, Cic. de Or. 1, 1, 2: tranquillitas (animi), id est placida quietaque constantia, id. Tusc. 4, 5, 10: summa tranquillitas pacis et otii, id. Agr. 1, 8, 21; cf. Sen. Tranq. 2, 3 sq.: tranquillitas animi et securitastranquillitatem expetere, Cic. Off. 1, 20, 69; cf.: otium ac tranquillitatem vitae sequi, id. Mur. 27, 55: et jam ibi nequaquam eadem quies ac tranquillitas erat, Liv. 24, 27, 7: non multum ad tranquillitatem locus confert, Sen. Ep. 55, 8: illa tranquillitas vera est, in quam bona mens explicatur. id. ib. 56, 6: tranquillitatem et otium penitus auxit, Tac. Agr. 40 fin.: ad carminis tranquillitatem tamquam ad portum confugerunt, Petr. 118.
    1. B. In partic.
      1. 1. De Tranquillitate Animi, the title of a work of Seneca the philosopher.
      2. 2. Tranquillitas tua, Your Serenity, Your Serene Highness, a later title of the Roman emperors, Eutr. praef.: vestra, id. 1, 11.

1. tranquillō, adv., v. tranquillus, I. b. and II. b.

2. tranquillo, āvi, 1, v. a. [tranquillus], to make calm or still, to calm, still.

  1. I. Lit. (very rare; syn. sereno): mare tranquillatur oleo, Plin. 2, 103, 106, § 234.
    1. B. Transf.: vultum, i. e. to clear up, brighten, Plaut. Capt. 1, 2, 21.
  2. II. Trop., to calm, compose, tranquillize (class.): ut aut perturbentur animi aut tranquillentur, Cic. Top. 26, 98: animos, id. Fin. 1, 16, 50: tranquillatis rebus Romanis, Nep. Att. 4, 5: quid pure tranquillet, honos an dulce lucellum, Hor. Ep. 1, 18, 102.

tranquillus, a. um. adj., quiet, calm, still, tranquil, opp. to motion or excitement (syn. serenus).

  1. I. Lit., chiefly of calmness of weather: ut mare, quod suā naturā tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari, Cic. Clu. 49, 138: tranquillo mari gubernare, Liv. 24, 8, 12; 38, 10, 5; 28, 17. 12: leni ac tranquillo mari, Curt. 4, 2, 8: aequora, Val. Fl. 2, 609: aquae, Ov. P. 2, 7, 8: caelum, calm, tranquil, Plin. 2, 79, 81, § 192; cf. dies, id. 2, 45, 44, § 114: serenitas, Liv. 2, 62, 2: sic tranquillum mare dicitur, cum leviter movetur neque in unam partem inclinaturscito illud non stare, sed succuti leviter et dici tranquillum, quia neque huc neque illo impetum faciat, Sen. Q. N. 5, 1, 1.
        1. b. Subst.: tranquillum, i, n., a calm; a quiet sea: tranquillum est, Alcedonia sunt circum forum, Plaut. Cas. prol. 26; cf.: qui te ad scopulum e tranquillo auferat, Ter. Phorm. 4, 4, 8: in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est, Cic. Off. 1, 24, 83: ita aut tranquillum aut procellae in vobis sunt, Liv. 28, 27, 11: tranquillo pervectus Chalcidem, on the calm, tranquil sea, Liv. 31, 23, 4: classicique milites tranquillo in altum evecti, id. 26, 51, 6: non tranquillo navigamus, id. 24, 8, 13 Weissenb. ad loc.; cf.: tranquillo, ut aiunt, quilibet gubernator est, Sen. Ep. 85, 30: alia tranquillo velut oscitatio, Plin. 9, 7, 6, § 18.
          Plur.: testudines eminente dorso per tranquilla fluitantes, Plin. 9, 10, 12, § 35: immoti jacent tranquilla pelagi, Sen. Troad. 200.
    1. B. Transf.: tranquilla et serena frons, calm, not disturbed, Cic. Tusc. 3, 15, 31: tranquillo serenoque vultu, Suet. Aug. 79.
  2. II. Trop., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil (cf. quietus): efficiendum est, ut appetitus sint tranquilli atque omni perturbatione animi careant, Cic. Off. 1, 29, 102: tranquillum facere ex irato, Plaut. Cist. 3, 21; so (opp. irata) id. Poen. 1, 2, 145: locus, id. Ep. 3, 4, 8: ut liqueant omnia et tranquilla sint, id. Most. 2, 1, 70: tranquillam concinna viam, id. Stich. 2, 1, 13: placata, tranquilla, quieta, beata vita, Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.: pacatae tranquillaeque civitates, id. de Or. 1, 8, 30: nihil quieti videre, nihil tranquilli, id. Fin. 1, 18, 38: tutae tranquillaeque res omnes, Sall. C. 16, 5; so, res, Liv. 38, 28, 1: tranquillo animo esse potest nemo, Cic. Sen. 20, 74; cf.: tranquillo pectore vultuque sereno, Lucr. 3, 294: senectus, Hor. S. 2, 1, 57: otia sine armis, Luc. 2, 266: pax, id. 1, 171.
    Comp.: ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem, Plaut. Poen. 5, 4, 66: tranquilliorem plebem fecerunt, Liv. 2, 63, 3: esse tranquillior animo, Cic. Fam. 4, 5, 6.
    Of an orator: in transferendis faciendisque verbis tranquillior (Isocrates), Cic. Or. 52, 176.
    Sup.: illud meum turbulentissimum tempus profectionis tuo tranquillissimo praestat, Cic. Pis. 15, 33: cetera videntur esse tranquilla: tranquillissimus autem animus meus, id. Att. 7, 7, 4: tranquillissima res, Ter. And. 3, 5, 14: otium, Plin. Ep. 7, 25, 2.
        1. b. Subst.: tranquillum, i, n., calmness, quiet, tranquillity, etc.: vitam … in tam tranquillolocare, Lucr. 5, 12; cf.: esse in tranquillo, Ter. Eun. 5 (8), 9, 8: in urbe ex tranquillo nec opinata moles discordiarumexorta est, Liv. 4, 43, 3: seditionem in tranquillum conferre, Plaut. Am. 1, 2, 16: republicā in tranquillum redactā, Liv. 3, 40, 11.
          Plur.: tranquilla tuens nec fronte timendus, Val. Fl. 1, 38.
          Hence, adv., in two forms.
      1. 1. tranquillē, calmly, quietly, tranquilly: inclamare, Plaut. Cist. 1, 1, 112: tranquille placideque, Cic. Tusc. 3, 11, 25: dicere, with leniter, definite, etc., id. Or. 28, 99.
        Comp.: tranquillius manere, Sen. Ep. 71, 15.
        Sup.: tranquillissime senuit, Suet. Aug. 2 med.
      2. 2. tranquillō, quietly, without disturbance (very rare): nec cetera modo tribuni tranquillo peregere, Liv. 3, 14, 6; cf. supra, I. b.
    1. B. Transf., tranquillizing, bringing peaceful news: tranquillae tuae quidem litterae, Cic. Att. 14, 3, 1.