Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. Vada, ae, f., a stronghold in Gallia Belgica, in the country of the Batavi, Tac. H. 5, 20 sq.

2. Văda, ōrum, n., a city in Liguria, now Savona, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 3; called Vada Sabatia, Plin. 3, 5, 7, § 48.

3. Văda Volaterrana, ōrum, n., a port in Etruria south of Pisa, now Torre di Vado, Cic. Quint. 6, 24; Plin. 3, 5, 8, § 50.

Vădĭmōnis lăcus, a small lake in Etruria near Ameria, now Laghetto di Bassano, Plin. 2, 95, 96, § 209; Liv. 9, 39, 5; Plin. Ep. 8, 20, 3; Sen. Q. N. 3, 25, 8; in the order lacus Vadimonis, Flor. 1, 13, 11; cf. Dennis, Etruria, 1, p. 107 sq.

vădĭmōnĭum, ii, n. [1. vas]; jurid. t. t., a promise secured by bail for appearance on a particular day before a tribunal, bail, security, recognizance.

  1. I. Lit.: cum autem in jus vocatus fuerit adversarius ni eo die finitum fuerit negotium, vadimonium ei faciendum est, id est, ut promittat, se certo die sisti, Gai Inst. 4, 184; cf. as to the sev. eral kinds of vadimonia, id. ib. 4, 185 sqq.: ubi tu’s, qui me convadatu’s Veneriis vadimoniis? to appear before Venus, Plaut. Curc. 1, 3, 5: se jam neque vadari amplius neque vadimonium promittere, Cic. Quint. 6, 23: hominem in praesentia non vadatur; ita sine vadimonio disceditur, id. ib. 6, 23: ne quis extra suum forum vadimonium promittere cogatur, etc., id. Verr. 2, 3, 15, § 38; id. Quint. 20, 63; so, promittere (alicui Romam Lilybaeum, etc.), id. Verr. 2, 5, 54, § 141; id. Tull. 8, 20: constituere, to fix by agreement, id. Sen. 7, 21: concipere, to draw up a form of recognizance, id. Q. Fr. 2, 15, 3; cf.: aptius hae capiant vadimonia garrula cerae, Ov. Am. 1, 12, 23: res esse in vadimonium coepit, comes to giving bail, i. e. is to be tried by due course of law, Cic. Quint. 5, 22: vadimonium est mihi cum aliquo, am under recognizance, am bound to appear, id. ib. 18, 56: sistere, to keep one’s recognizance, make one’s appearance, present one’s self in court, Cato ap. Gell. 2, 14, 1; Cic. Quint. 8, 29; Nep. Att. 9, 4; v. sisto, I. C. 2.: ad vadimonium venire, Cic. Quint. 21, 67; 5, 22: non venire, id. ib. 15, 48; 16, 52 sq.: quā (horā) tibi vadimonium non sit obitum, id. ib. 16, 53; so, obire, id. ib. 17, 54; Plin. Ep. 8, 12, 3: descendere ad vadimonium, Sen. Ep. 8, 5: occurrere ad vadimonium, Suet. Calig. 39: ad vadimonium currere, Prop. 4 (5), 2, 57: facere, Plaut. Ep. 5, 2, 19; Cic. Quint. 18, 57; Val. Max. 3, 7, 1; Liv. 23, 32, 1; Juv. 3, 298: differre, to put off the day of appearance, Cic. Att. 2, 7, 2; id. Fam. 2, 8, 1: ceteris quae habebat vadimonia differt, id. Quint. 6, 23 fin.: imponere alicui, to exact, Nep. Timol. 5, 2: deserere, to forfeit one’s recognizance, fail to appear, Cic. Quint. 23, 75; id. Cat. 2, 2, 5; Plin. prooem. § 23: missum facere, to release one’s bail, Cic. Quint. 14, 46; cf. on the vadimonium, Dict. of Antiq. s. v.
  2. II. Transf., an appointment, a fixed time: ex eventu significationum intellegi sidera debebunt, non ad dies utique praefinitos exspectari tempestatum vadimonia, Plin. 18, 26, 62, § 231: tibi amatorem vadimonio sistam, App. M. 9, p. 227, 17; 10, p. 240, 10 al.

1. vādo (vāsi, Tert. Pall. 3), 3, v. n. [cf. Sanscr. root gā-, go; Gr. ΒΑ, αίνω], to go, walk; esp. to go hastily or rapidly, to rush (syn. incedo).

  1. I. Lit. (rare but class.): vadunt solidā vi, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.): ingenti cursu, id. ap. Fest. p. 363 Müll. (Ann. v. 470 Vahl.): cum feras bestias videamus alacres et erectas vadere, ut alteri bestiae noceant, Auct. Her. 2, 19, 29: vadit fremit refringit virgulta pede vago, Cat. 63, 86: vadimus inmixti Danais, Verg. A. 2 396: ad eum (Pompeium) postridie mane vadebam, Cic. Att. 4, 10, 2: ad amnem, Ov. M. 11, 137: inde in primum aditum pontis, Liv 2, 10, 5: in hostem, to stride on, advance, id. 7, 24, 6: haud dubi am in mortem, Verg. A. 2, 359: per hostes, Tac. H. 3, 41: cras mane vadit, Cic. Att. 14, 11, 2: vadite, et haec memores regi mandata referte, Verg. A. 11, 176; 4, 223; Hor. Ep. 1, 13, 19.
    1. B. Of inanimate things: Euphrates in Mesopotamiam vadit per ipsam Seleuciam, Plin. 5, 26, 21, § 90: circulus per medios Parthos, id. 6, 34, 39, § 213.
  2. II. Trop.: ardua per praeceps gloria vadit iter, Ov. Tr. 4, 3, 74: vadit animus in praeceps sciens, etc., Sen. Hippol. 180: eruditi et rude vulgus in eam (sententiam) cursu vadit, Plin. 2, 7, 5, § 23; App. M. 2, p. 117, 27.

2. vădo, āre, v. a. [vadum], to wade through, ford: flumina, quae sine pontibus vadari nequeunt, Veg. Mil. 2, 25: quia neque navium copia pro tempore erat, neque vadari fluvius poterat, Sulp. Sev. Chron. 1, 22, 3.

vădor, ātus (inf. vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 40), 1, v. dep. a. [1. vas]; jurid. t. t., to bind over by bail to appear in court: Sa. Vadatur hic me. Poe. Utinam vades desint, in carcere ut sis, Plaut. Pers. 2, 4, 18: postulat, ut sibi liceret milvom vadarier, id. Aul. 2, 4, 40: neque vadari amplius neque vadimonium promitterehominem vadari, Cic. Quint. 6, 23; cf. id. ib. 19, 61: (Apronius) cum ex Leontino usque ad Lilybaeum aliquem vadaretur, id. Verr. 2, 3, 15, § 38: tot vadibus accusator vadatus est reum, Liv. 3, 13, 8: jamque vadaturus, lecticā prodeat, inquit, Ov. R. Am. 665: casu tunc respondere vadato Debebat (= ei, qui eum vadatus erat, vadimonio obligaverat), Hor. S. 1, 9, 36.
Note: vădātus, a, um, in pass. signif. (prop. bound over to appear in court; hence, transf., in gen.), bound, pledged, engaged to do any thing (ante- and postclass.): vadatus = obstrictus vel sub fidejussione ambulans; sicut Fenestella ait: apud quem vadatus amicitiae nodulo tenebatur, Fulg. Expos. Serm. Ant. p. 567: ita me vadatum amore vinctumque attines, Plaut. Bacch. 2, 2, 3: trico, Lucil. ap. Non. 8, 24: memineris mihi reliqua vitae tuae curricula vadata, devoted, App. M. 11, p. 259, 40; Pac. Pan. Theod. 17.

vădōsus, a, um, adj. [vadum], full of shallows or fords, shallow, shoal: mare, Caes. B. C. 1, 25: amnis, Verg. A. 7, 728: Syrtes, Sall. J. 78, 2: ostium portūs, Liv. 37, 14, 7: fretum, id. 33, 17, 6: litora, Val. Max. 8, 7, ext. 1: navigatio, Plin. 6, 23, 26, § 99.
Poet.: aquae, i. e. restless, Luc. 8, 698.
Sup.: Ganges ubi vadosissimus est, Sol. 52.

vădum, i, n. (masc. collat form, vă-dus, i, Varr. ap. Serv. Verg. A. 1, 111; Sall. H. 1, 68 Dietsch) [cf. the root BA, βαίνω, whence, also, vado; hence, that through which one can go], a shallow place in water, a shallow, shoal, ford.

  1. I. Lit.
      1. 1. Sing.: Rhodanus nonnullis locis vado transitur, Caes. B. G. 1, 6; 5, 58; 7, 55: vadum in flumine efficere, id. B. C. 1, 61: vadum fluminis temptare, si transire possent, id. ib. 1, 83: exercitum vado transducere, id. ib. 3, 37: vado flumen penetrare, Tac. A. 2, 68: vado superari amnis non poterat, Liv. 38, 13, 9; 38, 18, 7: piscis qui vivit in vado, Cels. 2, 18: amnis incerto vado, Tac. A. 12, 33.
      2. 2. Piur., so esp. of a shallow place where a river is crossed, a ford: ibi vadis repertis partem suarum copiarum transducere conati sunt, Caes. B. G. 2, 9; 1, 8; 3, 13; Liv. 26, 45, 8; 31, 1, 5; Tac. A. 2, 23; id. H. 4, 27; Lucr. 1, 200; Ov. M. 1, 370; 3, 19.
        Also of shallows, as dangerous in navigation: mystica ad dextram vada Praetervecti, Att. ap. Varr. L. L. 7, 19 Müll. (Trag. Rel. v. 687 Rib.): brevia, Verg. A. 5, 221: caeca, id. ib. 1, 536: dura saxis Lilybeia caecis, id. ib. 3, 706; cf.: Nessus, scitus vadorum, Ov. M. 9, 108.
    1. B. Transf.
      1. 1. A body of water, a sea, stream, etc. (poet.): longā sulcant vada salsa carinā, Verg. A. 5, 158; 7, 198; Cat. 64, 58: si tamen Non tangenda rates transiliunt vada, Hor. C. 1, 3, 24; Ov. P. 4, 9, 2; Sen. Hippol. 181 al.
      2. 2. The bottom of a body of water, the depths (poet. and in post-Aug. prose): saxa Vadis levata, Hor. Epod. 16, 26; Plin. 3, praef. § 4: ostrea capta solido vado, id. 32, 6, 21, § 59: sedit limoso pressa carina vado, Ov. F. 4, 300.
      3. 3. The bottom of a well, Phaedr. 4, 9, 12; Plin. 31, 3, 23, § 39.
  2. II. Trop.
    1. A. Of shallow water, as a place of safety to the swimmer: haec propemodum jam esse in vado salutis res videtur, i. e. in safety, Plaut. Aul. 4, 10, 73: at in vado’st: jam facile enabit, id. Rud. 1, 2, 81: omnis res est jam in vado, Ter. And. 5, 2, 4.
    2. B. Of shallows, as dangerous to the mariner: emersisse jam e vadis et scopulos praetervecta videtur oratio mea, Cic. Cael. 21, 51: cera vadum tentet, rasis infusa tabellis, explore the way, i. e. make a first attempt, Ov. A. A. 1, 437.

vădus, i, v. vadum init.