Lewis & Short

condūcĭbĭlis, e, adj. [conduco, II.], advantageous, profitable, expedient (several times in Plaut., elsewhere rare): (consilium) ad eam rem, Plaut. Ep. 2, 2, 76: reperiamus aliquid calidi conducibilis consili, id. ib. 2, 2, 71: istuc facinus mihi, id. Bacch. 1, 1, 18; id. Cist. 1, 1, 80: conducibile et utile, id. Trin. 1, 1, 3; cf. id. ib. 1, 1, 14.
*Comp., Auct. Her. 2, 14, 21; Sid. Ep. 6, 1.