Lewis & Short

confisco, no perf., ātum, 1, v. a. [fiscus] (post-Aug.).

  1. I. To lay up in a chest: quam (summam) et confiscatam semper repositamque habuerat, Suet. Aug. 101.
    1. B. Trop.: felices pauperes, qui totam animam in confiscato habent, i. e. in hand, in readiness, Tert. Fuga, 12.
  2. II. To seize upon for the public treasury, to confiscate: HS. milies, Suet. Calig. 16: alienissimas hereditates, id. Dom. 12.
    1. B. Transf., of the person whose property has been confiscated: devictis his et confiscatis, Suet. Aug. 15; so, principes, id. Tib. 49: duos equites Romanos, id. Calig. 41; Dig. 27, 3, 9, § 6; cf. confiscatio.