Lewis & Short

ădūlātor, ōris, m. [adulor], a low, cringing flatterer, a sycophant (homo fallax et levis, ad voluptatem facit ac dicit omnia, nihil ad veritatem, Cic. Lael. 25, 91; cf. id. ib. 25, 93): nolo esse laudator, ne videar adulator, Auct. Her. 4, 21; so Quint. 12, 10, 13; Suet. Vit. 1: versabilium adulatorum, Amm. 14, 11, 2.