Lewis & Short

2. congestus, ūs, m. [1. congero], a bearing or bringing together, an accumulation (rare; mostly post-Aug.).

  1. I. Prop.
    1. A. In abstr.: herbam asperam credo (exstitisse) avium congestu, non humano satu, * Cic. Div. 2, 32, 68: copiarum, Tac. H. 2, 87: magnarum opum, Sen. Ben. 2, 27, 3.
    2. B. In concr., a heap, pile, mass: magnus harenae, * Lucr. 6, 725: culmorum et frondium, * Col. 9, 14, 14: lapidum, Tac. H. 1, 84: multo congestu pulveris, Luc. 9, 486.
  2. II. Trop.: in dicendo quamlibet abundans rerum copia cumulum tantum habeat atque congestum, nisi, etc., * Quint. 7, prooem. § 1: tantus rerum ex orbe toto coëuntium congestus, Sen. Cons. ad Polyb. 6 (26), 5.