Lewis & Short

crīmĭnōsus, a, um, adj. [crimen, I.], full of reproaches, reproachful, accusalory, calumniating, slanderous (class.): ne cum me nimium gratum illi esse dicant, id mihi criminosum esse possit, Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.: in hunc, id. Sull. 13, 36: nomen, id. Planc. 19, 46: orationes, Liv. 8, 12, 14: iambi, Hor. C. 1, 16, 2: criminosissimus liber, Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23: ille acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. Clu. 34, 94.
Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a guilty man, Cassiod. Var. 3, 57.
Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.
Adv.: crī-mĭnōsē, reproach fully, slanderously, Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.
Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.
Sup., Suet. Tib. 53.