Lewis & Short

dēmōlītĭo, ōnis, f. [demolior, no. II.], a tearing down, demolishing (very rare).

  1. I. Lit.: dum ea demolitio (statuarum) fieret, Cic. Verr. 2, 2, 67; Vitr. 10, 19.
    1. * B. Trop.: veritatis, an undermining, Tert. adv. Marc. 2, 1.