Lewis & Short

1. dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).

  1. I. Lit.: numquam ego argentumdisdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150: in venas cibum, Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633: omne per caules palati, id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.
    Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).
  2. II. Trop.: dum munia didit (sc. servis), Hor. S. 2, 2, 67: per magnas didita gentes Solatia vitae, Lucr. 5, 20; cf.: rumor per agmina Trojana, Verg. A. 7, 144: tua terris didita fama, id. ib. 8, 132; cf.: fama in populos, Sil. 1, 186: fama per provincias, Tac. A. 11, 1.