Lewis & Short

dispunctĭo, ōnis, f. [dispungo], a settling up, balancing of accounts (late Lat.).

  1. I. Lit.: concedenda creditoribus (with recognitio), Dig. 42, 5, 15.
  2. II. Trop., an investigation, examination, a testing: boni et mali operis, Tert. adv. Marc. 5, 12: utriusque meriti, id. Apol. 18: vitae, i. e. death, id. Test. Anim. 4; id. de Anim. 33 fin.