Lewis & Short

ēmŏlŭmentum or ēmŏlĭmentum (cf. monumentum), i, n. [emolior; lit., a working out; hence],

  1. I. A striving for success, i. e. effort, exertion, labor (cf. elaboro; rarely): neque enim magnum emolumentum esse potest, can present no great difficulty, Varr. R. R. 3, 14, 1 (but in Caes. B. G. 1, 34, the true reading is molimento).
    1. * B. Concr., a work, a building, etc.: vetera, Cod. Th. 15, 1, 19.
      Far more freq.,
  2. II. The attainment of success, i. e. gain, profit, advantage, benefit (syn.: lucrum, quaestus, compendium, commodum, fructus, reditus).
          1. (α) Absol.: et emolumenta et detrimenta (quae ὠφελήματα et βλάμματα appellant) communia esse voluerunt, Cic. Fin. 3, 21; so opp. detrimentum, id. 1, 16, 53; cf. opp. damnum, Suet. Aug. 25: nullum emolumentum esse, nullum injustitia partum praemium tantum, ut, etc., Cic. Rep. 3, 16 fin.; so with praemium, id. de Or. 2, 85, 346; cf. with utilitas, id. ib. 1, 8 fin.: boni nullo emolumento impelluntur in fraudem, id. Mil. 12, 32; cf. id. Font. 8, 17; id. Fin. 2, 18, 59; id. Fam. 7, 10 fin.; Liv. 5, 4; 6, 39; 21, 43; Quint. 3, 8, 7; * Lucr. 5, 166 et saep.; of persons: ut quam maximum emolumentum novis sociis esset, Liv. 22, 22, 7.
          2. (β) With gen.: emolumenta rerum fallacibus judiciis videntpoenam non vident, Cic. Off. 3, 8, 36: victoriae, Vell. 2, 105 fin.: belli, id. 2, 114, 4; Just. 9, 1, 2: pacis, Tac. A. 11, 7: ergastulorum, Plin. 18, 3, 4, § 21: laborum, Juv. 3, 22: sacramentorum (with praemia), id. 16, 35 et saep.: honoris, Plaut. Trin. 3, 2, 68.