Lewis & Short

ālārĭus, a, um (less freq. ālāris, e), adj. [ala].
In milit. lang., that is upon the wing (of an army), of the wing (opp. legionarii, v. ala, II. E.): cohortes alariae et legionariae, i. e. of the allies, Caes. B. C. 1, 73: cum cohortibus alariis, Liv. 10, 40 Weissenb.: alarii equites, id. 40, 40; so Tac. A. 3, 39; 4, 73; 12, 27 al.
Subst., the form ālārĭus, * Cic. Fam. 2, 17: ut ad speciem alariis uteretur, auxiliaries, allies, Caes. B. G. 1, 51.
The form ālāris, e: inter legionarios aut alares, Tac. H. 2, 94: alares Pannonii, id. A. 15, 10: alares exterruit, id. ib. 15, 11.