Lewis & Short

ex-tābesco, bŭi, 3, v. inch. n., to pass away completely, to vanish, disappear.

  1. I. Lit.: refugere oculi: corpus macie extabuit, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26: is fame extabuit, Suet. Galb. 7; Vulg. Thren. 4, 9.
  2. * II. Trop.: videmus ceteras opiniones fictas atque vanas diuturnitate extabuisse, Cic. N. D. 2, 2, 5.