Lewis & Short

ex-termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus; qs. to drive beyond the boundaries; hence], to drive out or away, to expel, exile, banish (rare, save in Cic. and eccl. Lat.; syn.: expello, eicio, proicio, al.).

  1. I. Lit.: C. Marcellum exterminandum ex illa urbe curavit, Cic. Sest. 4, 9; cf.: haec tanta virtus (i. e. Milo) ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur? id. Mil. 37, 101: aliquem ex hominum communitate, id. Off. 3, 6, 32: aliquem de civitate, id. Balb. 22, 51: aliquem a suis diis penatibus (with expellere a patria), id. Sest. 13, 30: aliquem urbe atque agro, id. N. D. 1, 23, 63: peregrinos, id. Off. 3, 11, 47: aliquem, id. Rep. 3, 17: fucos in totum, Col. 9, 15, 2: herbam sulcis, id. poët. 10, 149.
    Pass. in mid. force: cubiculo protinus exterminatur, App. M. 2, p. 125 fin.
  2. II. Trop., to put away, put aside, remove: auctoritatem vestram e civitate, Cic. Prov. Cons. 2, 3: quaestiones physicorum, id. Ac. 2, 41, 127: sic exterminatus animi atque attonitus, deprived of senses, senseless, App. M. 3, p. 138, 37 Hildebr.
  3. III. To abolish, extirpate, destroy (late Lat.; syn.: exstirpo, deleo, etc.), Vulg. Sap. 16, 27; id. Apoc. 11, 18 et saep.