Lewis & Short

faecŭlentus, a, um, adj. [faex], abounding in dregs or sediment, thick, impure, feculent (post-Aug.).

  1. I. Lit.: vinum, Col. 2, 2, 20: pus, Cels. 5, 26, 19: sardonyches, Plin. 37, 6, 23, § 89.
    Comp.: superficies, Sol. 33.
    Sup.: quorum aliud faeculentissimum redditur terrae, i. e. excrement, Aug. de Vera Relig. 40.
  2. * II. Trop.: hilaritas, Arn. 3, 119.