Lewis & Short

fictūra, ae, f. [fingo], a forming, fashioning (ante- and post-class.): fortunae, Plaut. Trin. 2, 2, 86: satis placet fictura, i. e. disguise, id. Mil. 4, 4, 53: avarus ab uno solum verbo inclinatum, quod est aveo eademque fictura, qua est amarus, formation, Gell. 10, 5, 3.