Lewis & Short

grallātor, ōris, m. [grallae], one who goes or runs on stilts, Plaut. Poen. 3, 1, 27; Arn. 2, 88; cf. Varr. L. L. 7, § 69 Müll.; id. ap. Non. 115, 21; Paul. ex Fest. p. 97 Müll.