Lewis & Short

implĭciscor (inpl-), sci, v. dep. inch. n. [implico], to become confused, disordered: ubi primum tibi sensisti, mulier, impliciscier? Plaut. Am. 2, 2, 97.
In the act. form: ne quid tibi ex frigore impliciscat, Poët. ap. Fronto, Ep. ad M. Caes. 3, 13; cf.: implicisco ἀποτροπιάζω, Gloss. Philox.