Lewis & Short

in-dīlĭgens, tis, adj. (class., but not in Cic.).

  1. I. Act., careless, heedless, negligent: ne quis tractet illam indiligens, Plaut. Bacch. 2, 2, 23: paterfamilias, Nep. Att. 4, 3; cf. Ter. Ad. 4, 5, 50.
    Comp.: si indiligentiores fuerint, Caes. B. G. 7, 71, 3.
    With gen.: rerum memoriae non indiligens, Gell. 15, 28, 1.
  2. II. Pass., neglected: hortus, Plin. 19, 14, 19, § 57.
    Adv.: indīlĭ-genter, carelessly, heedlessly, negligently (class.): tutari patris bene parta, Ter. Phorm. 5, 3, 5: nihil ab eo indiligenter (factum), Cic. Att. 16, 3, 2.
    Comp.: nostros praesidia indiligentius servaturos crediderant, Caes. B. G. 2, 33, 2: efferre, Varr. L. L. 8, § 51 Müll.