Lewis & Short

ĭnhŭmātus, a, um, adj. [2. in-humo], not inhumed, unburied: ossuum inhumatūm aestuosam aulam, Pac. ap. Prisc. p. 710 P. (Trag. Rel. v. 102 Rib.): is cum esset projectus inhumatus, Cic. Div. 2, 69, 143: corpora, Verg. A. 11, 22: funus, Luc. 7, 820.