Lewis & Short

ĭn-ōrātus, a, um, adj., not pleaded: incertā re atque inoratā, i. e. without obtaining a hearing, Enn. ap. Non. 166, 23 (Trag. v. 12 Vahl.): legati Ameriam re inorata reverterunt, Cic. Rosc. Am. 9, 26.