Lewis & Short

intŏlĕrantĭa, ae, f. [intolerans].

  1. I. Act., impatience: intolerantia, cum injurias, quae sunt ferendae, non toleramus, neque ferimus, Gell. 17, 19, 5.
  2. II. Pass.
    1. A. Unendurableness: sitis, Oros. 5, 15.
    2. B. Esp., of conduct, insufferableness, insolence: superbia atque intolerantia, Cic. Clu. 40 fin.: regis, id. Agr. 2, 13, 33: morum, Suet. Tib. 51: fletoris, Vulg. 2 Macc. 9, 10.