Lewis & Short

2. invectus, ūs, m. [inveho],

  1. I. a bringing in (post-Aug.), only in abl. sing.: terrae invectu, Plin. 4, 1, 2, § 5; with gen. subj.: terrae nascuntur fluminum invectu, id. 2, 85, 87, § 201.
  2. II. Esp., an importation, Varr. R. R. 1, 16, 2.