Lewis & Short

lătercŭlus (lătĕrĭcŭlus, Caes. B. C. 2, 9, 2), i, m. dim. [later].

  1. I. A small brick or tile: hanc contignationem laterculo astruxerunt, Caes. l. l.: sacellum factum crudis laterculis, Plin. 30, 7, 20, § 63: observationes siderum coctilibus laterculis inscriptae, id. 7, 56, 57, § 193.
  2. II. Transf.
    1. A. A kind of pastry, so called because shaped like a tile, Cato, R. R. 109: nihil nisi laterculos, Plaut. Poen. 1, 2, 115.
    2. B. Among the agrimensores, a tile-shaped piece of land, Sic. Fl. de Cond. Agr. p. 2 Goes.