Lewis & Short

lĭquĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a., and pass. lĭquĕfīo (e long, Sil. 1, 178), factus, fĭĕri [liqueo-facio], to make liquid, to melt, dissolve, liquefy (class.; but in act. very rare).

  1. I. Lit.: glacies liquefacta, Cic. N. D. 2, 10, 26: legum aera liquefacta, id. Cat. 3, 8, 19: liquefactum plumbum, Verg. A. 9, 588: saxa (Aetnae), i. e. lava, id. G. 1, 473: ne sol liquefaciat ceram, Plin. 21, 14, 49, § 84: sevum liquefieri prius jubent, id. 28, 9, 38, § 144: margaritas aceto liquefactas, Suet. Calig. 37: ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, Quint. 10, 1, 19.
    1. B. Transf., part. perf., dissolved, putrefied: caecā medullae Tabe liquefactae, Ov. M. 9, 175: liquefacta boum per viscera, Verg. G. 4, 555.
  2. II. Trop.
    1. A. To weaken, enervate: quos nullae futtiles laetitiae exsultantes languidis liquefaciunt voluptatibus, Cic. Tusc. 5, 6, 16: sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis, Ov. P. 1, 2, 57.
    2. B. To soften. melt: Bacchi dona volunt epulasque et carmina rursus Pieria liquefacta lyra, Sil. 11, 416.