Lewis & Short

măcŭlātĭo, ōnis, f. [maculo], a spotting; a spot, stain (post-class.).

  1. I. Lit.: cutem maculationibus convariare, App. Mag. p. 306, 14.
  2. II. Trop.: aliquā infamiae maculatione pollutus, stain, Firm. Math. 3, 15, 3.