Lewis & Short

obscūrātĭo, ōnis, f. [obscuro], a darkening, obscuring, obscuration (class.).

  1. I. Lit.: solis, Cic. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 5, 15; Quint. 1, 10, 47; Plin. 36, 27, 69, § 202: in illā obscuratione, darkness, obscurity, Auct. B. Hisp. 6.
  2. II. Trop.: in quibus (voluptatibus) propter earum exiguitatem, obscuratio consequitur, an obscuring, a rendering invisible, Cic. Fin. 4, 12, 29; cf. id. ib. 4, 13, 32; cf. obscuro.