Lewis & Short

occepto, āvi, 1 (old perf. subj. occeptassit; v. in the foll.), v. freq. a. [occipio], to begin (Plautin.): occeptat insanire, Plaut. Men. 5, 5, 18 and 32.
Absol.: si attigerit sive occeptassit, Plaut. Rud. 3, 4, 70.